Jacek Kaczmarski: Zmierzch wieku

Zmierzchem wieku płonie obręcz horyzontów,Skaczą przez nią tresowanych plemion lwy.Świecą ogniem widowiskaChciwych widzów mroczne frontyPromień pryska, przypalonej sierści swądW powietrzu drżyZmierzchem wieku u stóp zamków i bazylikMorze głów szturmuje port jarmarcznych bud.Grzebią w skarbach trędowaci,W cenie jest waluta chwili,Każdy płaci, by przed głodemUstrzegł bogactw choćby łut.Grzmią kazania proroków złowrogich,Charyzmatyków gniewnej przestrogi:Nie uniknie nikt karyZa bluźnierstwo niewiary!Koniec świata się zbliża,Zejdzie Bóg gniewny z KrzyżaZ tarczą śmierci i mieczem pożogi!Zmierzchem wieku nimf korowód płynie z lasów,I w satyrów kozionogich zmienia tłum;Pijcie rozkosz z naszych źródełBo nie macie wiele czasu,Udo udem pocierającSzerzą pożar żądz i dżum.Zmierzchem wieku któżby słuchał filozofów,Nikt nie czyta wciąż przepisywanych ksiąg.Tyle razy już zawiodłyNajmądrzejsze nawet strofy,Świat jest podły ludzkim losem -Przechodzenie z rąk do rąk.Grzmią kazania proroków złowrogich,Charyzmatyków gniewnej przestrogi:Nie uniknie nikt karyZa bluźnierstwo niewiary!Koniec świata się zbliża,Zejdzie Bóg gniewny z KrzyżaZ tarczą śmierci i mieczem pożogi!Zmierzchem wieku milcząc sączą dyplomaciWino grzane, przyprawiane krwią.Liczą w sztabach sekretarzeIle zyskał kto i stracił,Łuna w twarze bije z okien zatrzaśniętych -Szyby drżą.Ścierwojady węszą słodki czas przesytu,Instynkt mordu z piskląt wydobywa pisk.Zapowiada nocny skowytŁów bezkarny aż do świtu,Z wiekiem nowym - trzodę w jarzmo,Kółko w nos, wędzidło w pysk.Głoszą czarno na białym dekretyPoprawioną marszrutę planety:Niepokornym - pręgierze!Za posłusznych - pacierze!Tłuszczy - tłusta omasta!Władzy - władza i basta!Szczelny knebel łask - dla poety!