karol krupiak: ​między ziemią a piekłem

Lecimy przed siebie, nie słucha nas pan bóg
Rzadziej chodzę, ale częściej otwieram drzwi banku
W horyzoncie wspomnień zakopię nadzieję
Ostatnie momenty gdy widziałem jak się śmieje

I tak kolejnej nocy zanim znowu się stoczy
Patrzę na blade powieki, a potem czerwone oczy
Jak to się ku*wa potoczy, dokąd tak powoli kroczy
Odwiedza bary i squaty kiedy maluje kłopoty

Wtrąca do kieszeni swe dwa grosze
Ja mówię: przyjdź, no proszę
Ja mówię: przyjdź, no proszę
Zadymiłem pokój mocniej niż mój umysł
Wtedy łatwiej się naciąga jej reguły z gumy

Moja Sara Lyyn odeszła tak daleko
Tak jak wielu ojców wyszło po fajki i mleko
.. Pałac Kultury, piszę kolejne albumy
Trochę brakuje kultury
Nad światem tak czarne chmury

Zabiorę cię w miejsce gdzie nikt
Nie wiedział, czy naprawdę śni
Zabiorę ze świata gdzie ty
Słyszałaś pukanie do drzwi

Pokażę krainę gdzie łzy
Nie znaczą już naprawdę nic
Zakryję krainy gdzie my
To tylko, tylko sny
Tylko tylko sny

Zamrozimy piekło, ale wcześniej wódkę
Przez nią i przeze mnie tu Lucyfer chodzi w kurtce
Nie poznaję ludzi, a nie chodzą w burce
Byłem tu ostatnio, został mój podpis na furtce

Wielu poznało to miejsce, ja poznaję znowu
Tylko tym razem zmieniło się w krainę lodu
Ona mówi, że tu nic się nie zmienia
Nic się zmienia
Nic się zmienia

W jednym kręgu słyszę wrzaski i oklaski
Inni jak umarli, tak im pozostały maski
Ja wdycham opary jakbym przechodził przez miasto
Patrzę na krater, miewam wizje jak na Patmos
W miejscu gdzie jej dom nagle zrobiło się pusto
Obrazy upadków, przed oczami czarne lustro
A na końcu drogi pojawia się czarna postać
Delikatny zarys, który krzyczy, żebym został

Co było pode mną nagle zamienia się w granit
Moment w którym ziemia to już tylko surrealizm
Gdy czerwone niebo zabiera mi dziary
Na nowo się rodzę by tworzyć stare koszmary

A ciemny charakter wkłada dłoń do mego serca
Chór .. śpiewa do mnie: hej, bluźnierca!
W ciemności kaptura dostrzegam oczy niebieskie
Ziemia się rozdarła, chyba nie będzie nic więcej