Mikhail Shufutinskij: Dusha bolit

Pociemnieje srebro,przygaśnie złoto,
Zużyją się rzeczy i słowa,
Uśmiechnie się z albumów delikatnie młodość,
Spod płyt wyjrzy cicho trawa.
Wszystko na świecie się wymiesza,zmieni się wiek,
Przelecą lata,dosłownie z góry na dół,
Tylko ty ,dusza,surowego życia niewolnica
Ze mnie jak z ciemnicy,patrzysz w dal.

Dusza boli,a serce płacze,
A ziemska droga jeszcze kurzy,
A ten,kto kocha,nie skrywa łez,
Bo nie na darmo dusza boli.
A ten,kto kocha,nie skrywa łez,
Bo nie na darmo dusza boli.

Czy to kwiat czeremchy,czy to śnieg posypie się
Na kasztanowe włosy twoje,
Szybko czas,niewidoczny zwierz,nasyci się
I pójdzie,zostawiając serce bez miłości.
Pociemnieje srebro,przygaśnie złoto,
Zużyją się rzeczy i słowa,
Uśmiechnie się z albumów delikatnie młodość
I okaże się,że dusza jeszcze żyje.

Dusza boli,a serce płacze,
A ziemska droga jeszcze kurzy,
A ten,kto kocha,nie skrywa łez,
Bo nie na darmo dusza boli.
A ten,kto kocha,nie skrywa łez,
Bo nie na darmo dusza boli.


Dusza boli,a serce płacze,
A ziemska droga jeszcze kurzy,
A ten,kto kocha,nie skrywa łez,
Bo nie na darmo dusza boli.
A ten,kto kocha,nie skrywa łez,
Bo nie na darmo dusza boli.
Bo nie na darmo dusza boli.

Tłum.S.Romanik.