Nag: Miasto zaginionych dzieci

Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Mroczne miasto pochłania nasze dusze, nasze sny przeżyły katusze, pan wielki ,który miastem rządzi, porywa nasze dzieci dla swych żądzy, żądze, które nim władają nocami naszych dzieci sny się urywają, małe dzieci, małe, poskromione pod kołdrami leżą przestraszone, ich sny małe, tak niewinne, lekkie, kruche i naiwne nocą zostały im skradzione, zostały same marzeń pozbawione, bajek i przygody i koszmary magik z różdżką i czary mary, strzeż się porywacza snów bo gdy przyjdzie noc nadejdzie znów. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Boję się zasypiać i zamykać oczy, boję się, że przyjdzie po mnie dzisiaj w nocy, noc jest długa ,czarna, mroczna, niezmierzona, sen mój to dla niego jest korona, przed nim nie uciekniesz nigdzie władca snów znajdzie cię wszędzie oraz nigdzie nie uciekaj nigdy sam do szafy bo on czeka aż popełnisz jakieś gafy, tam wysoko wiesz, że mieszka on duszę swą zaprzedał snom, jego moc jest wszechpotężna na tą wieżę droga jest okrężna, nasze miasto coraz jest smutniejsze, ogłupione i ciemniejsze, nasze dzieci cały czas giną, obarczyć można tylko złego winą. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci. Miasto, miasto zaginionych dzieci, co jakiś czas kilka snów odleci, puste sny mają nasze dzieci, co jakiś czas kilka znów odleci...