Of Monsters and Men: Love love love

Może jestem szują, bo skradłam Ci serce
I może jestem szują, bo o nie nie dbam
I może jestem złą, złą, złą osobą
Cóż, słońce, wiem to

Więc myślę, że będzie lepiej, jeśli o tym zapomnimy, nim do tego przywykniemy
To, jak mocno obejmowałeś mnie przez całą noc
Niemal do świtu

Bo Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę
Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę
Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę, Ty...

I te opuszki nigdy nie będą muskać Twojej skóry
Te jasne, niebieskie oczy mogą się spotkać z moimi tylko w pokoju
Pełnym ludzi, którzy są mniej istotni od Ciebie

Bo Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę
Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę
Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę, Ty...

Bo Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę
Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę
Ty kochasz, kochasz, kochasz, choć wiesz, że ja kochać nie mogę, Ty...