Paulina Czapla / The Ostprausters: Dwa Światy

już nie będzie jak dawniej
przecież wszystko ma swą cenę
ty nie proś mnie bym wrócił
wydarzyło się zbyt wiele
nie mogę p-rzez sumienie
czy pragnę cię??
w sumie - nie
to coś na kształt samotni stawia mnie na pokuszenie
i nie ma dziś nas
skoro nie ma dziś czas na nas
skoro nawet woda zostawia ślady na skałach
chce pozbyć się mieszkania
w którym tak dużo jest ciebie
każda myśl o tobie jest gorsza niż więzienie

to nie tak
to już nie ten świat
nie ma w nim nas

nie pytaj o kondycje
wiesz ze ciągle wlecze
aby odzyskać szanse zabrane mi na starcie

z całych sił
chce po drugiej stronie sobą w końcu być

i nie ma dla nas nic
poza odbiciem na tafli
głęboko w naszych sercach
na fragmentach wyobraźni

kiedy w tobie gubię myśli
żaden z lądów nie jest bliski
nie potrafię gonić z wiatrem
już nie jesteś dla mnie blisko
światy dwa podzielił ogień
jeden z nich ukryłam w tobie
by odnaleźć jego fragment
musisz pojąć co jest ważne

zgubiliśmy gdzieś swą szanse na to
kiedy zechcesz wrócę
i nie będę więcej taki
nie będę próbował uciec
nic nie warte sa te chwile
te które ciągle pamiętam
ile warte sa dla ciebie wspólne lata pełne szczęścia?
ja i dobre chwile
wszystkie te nie policzalne
wszystkie te momenty dla ciebie i dla mnie

to nie tak
to już nie ten świat
nie ma w nim nas

nie pytaj o kondycje
wiesz ze ciągle wlecze
aby odzyskać szanse zabrane mi na starcie

z całych sił
chce po drugiej stronie sobą w końcu być

i nie ma dla nas nic
poza odbiciem na tafli
głęboko w naszych sercach
na fragmentach wyobraźni