Taniec Wampir: Nienasycony g

VON KROLOCK:Znowu nocBezgwiezdna nocI księżyc znikaPogardza mnąW ciemności tylko trwamNadziei nie ma w niejA cisza krzykiem swymBezbronny dręczy cieńDzień był złotyNad polami wiatrTyle lat minęłoTyle długich latLeżałem z nią pośród łąkW mojej dłoni czułem jej gorącą dłońNie przeczułaCzego pragnę w niejJa się wciąż łudziłemŻe pokonam cieńLecz w ramionach mychCo za przeklęty losŻycie uszło z niejBo kiedy sięgnąć chcę ku życiuTo w ramiona chwytam śmierćLepiej rozbłysnąć razI spłonąćNiż bez końca palić sięJa chcę wlecieć na wyżynyLecz niezmiennie spadam w mrokLepiej aniołem albo i diabłem byćA ja to tylko niespełnienieI pragnienie każe mi żyćTylko jedna chwila ukojeniaI niech się dzieje, co chceLecz daremna to nadziejaGłód przepastny trawi mnieStary pastor piękną córkę miałTyle lat minęłoBył gorący majNa jej białej skórzeW blasku świecJej krwią pisałem wierszKiedyś żołnierz młodyZbłądził pod mój dachPułk Napoleona odszedł w siną dalJego cichy bólZdumiony szeptOd wieku dręczą mnieBo kiedy sięgnąć chcę ku życiuTo pochłaniam je do cnaChciałbym zrozumieć światI poznać losA nie znam siebie samPragnę być nareszcie wolnyLecz w kajdanach muszę tu tkwićLepiej zbrodniarzemAlbo i świętym byćA ja to wielkie zakłamanie, tylko jaUnicestwiam wszystko to, co kochać bym chciałŚmiertelnicy żywią się nadziejąWięc cierpliwie znoszą bólJa nie zaznam ukojeniaBo przepastny znoszę głódMożna mieć wiarę w ludzkośćW sławę albo w groszWierzyć w sztukę i naukęAlbo w miłość wierzyć wciążBo ludzie wierzą w bogówI w co tylko chcąI w cuda i w znakiI w piekło i rajI w dobro i grzechyWierzą w Biblię albo losLecz prawdziwa moc, co rządzi tuTo wieczny głódOdwieczny głódPrzeklęty i wyklęty głódWielki potępiony głód!Śmiertelne dzieci jutraProroctwo dla was mamNim nowa epoka rozpocznie się tuCzy wiecie, co zostanie wam?Nienasycony głód...