Druga Strona Lustra: Pierwszy promie

czasem mówię tak, gdy chce powiedzieć nie
gubię klucze do człowieczeństwa bram
czasem czuje strach, paraliżuje mnie
i zapominam że istnieje dobry jah
który to już raz
zanurzyłem twarz
w potoku łez ludzi na których mi zależy
widzę dłoni las
i młodych oczu blask
wiesz zawsze jest czas by w siebie znów uwierzyć..
ile to razy pomyliłem trop
ile to razy popełniłem błąd
podniosłem się i stoję
znów rozpalam płomień
w moim Babilonie
ile we mnie myśli które rodzą zło
ile we mnie gniewu który pcha na dno
lecz nie tracę wiary że naprawie własny świat.
i wiem to, że kiedy w twarz mi wieje wiatr
nie wolno poddać się
trzeba walczyć aż do końca
i wiem to, mogę naprawić własny świat
jak po długiej nocy pierwszy promień słońca
wiem o tym że wiele błędów popełniłem w życiu swym
tak jak dym otaczają mnie czasem nie starcza sił
żeby się z nimi zmierzyć
(uwierzyć chcę że pokonam kiedyś je)
jedno też wiem że każdy mój następny błąd
nie oznacza że właśnie nastał już ten sąd
by kare mi wymierzyć.
bo przecież każdy z nas
popełniał pomyłki nie raz
lecz dużo, dużo, dużo
przez to się nauczył
bo miarą czynu jest
czy z nim pogodzisz się
czy może, może, może
może go wykluczysz
i wiem to, że kiedy w twarz mi wieje wiatr
nie wolno poddać się
trzeba walczyć aż do końca
i wiem to, mogę naprawić własny świat
jak po długiej nocy pierwszy promień słońca
pamiętaj o tym, jesteś tylko człowiekiem
i błędy ci nie obce
nie uciekaj od nich, ich nie oszukasz
chociaż chcesz, to nie tutaj
pamiętaj o tym, gdy powinie ci się noga
każdy krok który zły, to najlepsza nauka
i kolejnym razem kiedy kręta droga
będziesz wiedział już jak iść
pamiętaj o tym, to nie powód do zmartwień
choć czasem coś boli, a czasem sumienie
jesteś tylko człowiekiem, i błędy ci nie obce
baw się nimi niezmiennie
ucz się, jesteś tylko człowiekiem,
baw się, jesteś tylko człowiekiem
ucz się, jesteś tylko człowiekiem,
baw się, jesteś tylko człowiekiem
baw się nimi niezmiennie
tekst pisany ze słuchu, mogą być błędy ; )