EKT Gdynia: Morze, moje morze

Morze, moje morze

Słowa polskiej wersji utworu, do muzyki tradycyjnej pieśni szantowej, napisał frontman EKT Gdynia, Jan Wydra. Utwór, zamieszczony na drugiej płycie zespołu, oczywiście, na stałe wszedł do śpiewników szantowych (i nie tylko) w całym kraju.

Zespół EKT Gdynia to grupa z kilkudziesięcioletnią tradycją żeglarskiej muzyki na żywo. Nazwa zespołu powstała od miejsca, w którym zaczynał czyli Ogólnopolskim Elitarnym Klubie Turystycznym „Do Baru", który znajduje się w Gdyni. Chociaż tylko jeden z muzyków Jan Wydra wciąż mieszka i pracuje w Gdyni, zespół pozostaje wierny swoim inspiracjom oraz muzyce szantowej i turystycznej.

Podmiotem ośmio zwrotkowej szanty jest żeglarz zwracający się do Morza Bałtyckiego dziękując mu za twardą szkołę życia, jaką dało mu ono w młodości. Marynarz przywołuje również stare żeglarskie wierzenia, przywołując postać rzymskiego boga mórz i oceanów, Neptuna karzącego żeglarzy nieczerpiących radości z wykonywanej pracy.

Szanty

Szanty to osiemnasto i dziewiętnastowieczne pieśni uprawiane na żaglowcach, aby usprawnić pracę. Wykonywane były podczas obowiązków w celu synchronizacji czynności wykonywanych przez grupy żeglarzy. Stosowane wtedy, gdy na dany znak trzeba było jednocześnie użyć dużej siły wielu osób. Pomagały w wykonywaniu długich i monotonnych, ale rytmicznych czynności. Śpiewali je sami wykonujący pracę, a jeśli była taka potrzeba - ton nadawał szantymen, a odpowiadał chór pracujących. Wykonywane były z reguły a cappella lub z towarzyszeniem prostych instrumentów prowadzącego szantymena.

Polska jest od przełomu lat siedemdziesiątych i osiemdziesiątych dwudziestego wieku jednym z czołowych krajów na świecie, jeśli chodzi o szanty w ich najszerszym znaczeniu. Polscy żeglarze w portach całego świata imponują żeglarzom z innych krajów bogactwem repertuarowym, a liczba odbywających się w Polsce co roku festiwali szantowych jest bliska setki. Na uwagę zasługuje rekordowe  udokumentowane ponad 200 zwrotek do Morskich opowieści, ale również wiele tłumaczeń oryginalnych szant obcojęzycznych. Dorobek polskich współczesnych „szantymenów" objawia się również upowszechnianiem się polskich piosenek również wśród międzynarodowej społeczności żeglarskiej.

Polskim wynalazkiem jest szanta dziecięca, czyli piosenki o żeglarstwie pisane specjalnie dla młodych wykonawców lub kierowane do najmłodszej części widowni. Z kolei szanty babskie to pieśni śpiewane wyłącznie przez wykonawczynie. Ich tematyka mówi nie tylko o samym uprawianiu żeglarstwa, ale i o tęsknocie kobiety czekającej na powrót ukochanego z rejsu. Jest to owoc polskiej kultury festiwali szantowych, które są imprezami o charakterze familijnym i wielopokoleniowym.