Jacek Kaczmarski: Przeczucie (Cztery pory niepokoju)

Wiosną lody ruszyły, Panowie Przysięgli.Zakwitają pustynie, śnieg się w słońcu zwęglił,Bóg umiera na krzyżu, ale zmartwychwstaje,Kurczak z pluszu wysiedział Wielkanocne Jaje,Baran z cukru nie martwi się losu koleją,Świtem ptaki w niebieskim zapachu szaleją.Tyle razy to wszystko już się wydarzyło,Więc dlaczego przed strachem chowamy się w miłość?- Bo za oknem wiosenny wiatr drzewami szarpie,Budzą się do pracy upiory i harpie;Nie ufaj w wieczory, wstań, zaciągnij story -Upiory i harpie, harpie i upiory...Latem cierpkie owoce pęcznieją słodyczą,W tańcu pracy pszczoły na urodzaj liczą,Słońce szczodrze wytrząsa swoją gęstą grzywęNa ludzi ospałych, na miasta leniwe.Matka Boska się pławi w złocie i zieleniach,Pustoszeją w święto narodowe więzienia -Tak co roku nas lato spokojem kołysze,Więc dlaczego przed strachem chowamy się w ciszę?- Bo za oknem grzmot się ściga z błyskawicą,W letnią burzę tańczą Wodnik z Topielicą -Zakochani w zbrodni, ofiar wiecznie głodni -Wodnik i Topielica, Topielica i Wodnik.Jesień kładzie słoneczne wspomnienia w słoiki,Pachną zioła, pęcznieją worki i koszyki,Przyjaciele wracają z podróży dalekich,Obmywają stopy w nurcie własnej rzeki.Pod wieńcem i zniczem usypiają zmarliZapomniawszy już o tym, co życiu wydarli,Poeci o jesieni powielają sztampy,Więc dlaczego przed strachem - zapalamy lampy?- Bo za szybą jesienna ulewa zajadła,Podchodzą do okien strzygi i widziadła.Odwróć się od szyby, rozmawiaj na migi -Strzygi i widziadła, widziadła i strzygi...Zima dzieli istnienia na czarne i białe,Zimą ciało ogrzejesz tylko innym ciałem,Paleniska buzują, ciemnieją kominy,Gęsim puchem piernaty wabią i pierzyny.Trzej Królowie przybędą Panu bić pokłony,Złożą dary bogate na wiechciu ze słomy.Już lat dwa tysiące powraca to święto,Więc skąd nad stołami milczące memento?- Bo za oknem śnieżyca, chichoty i wycie,Przed którymi na próżno chowamy się w życie.Ten niepokój dopadnie nas zawsze i wszędzie -Pamiętamy, co było...Więc wiemy, co będzie.