Михаил Звездинский: Звезда Давида

Nie obrażaj się na Żyda,
Współczuj, że go gnębił wróg.
Na piersi gwiazda Dawida,
Sześć wierzchołków, jak sześć dróg

Białym ptakiem - synagoga
W morzu szabel i papach.
Do niej zawsze wiodła droga.
Przy niej szubienice, strach.

Pachnie prochem już mogiła
I ze smutkiem, z całych sił
Skrzypek grał "Hava nagila"
Chociaż kat już z niego drwił.

Kości znaczą naszą glebę.
Los rozrzuca je jak kurz.
Jeszcze twa modlitwa, rebe,
I na szafot droga już.

I choć będą potępione
Krwawych zbirów czyny te
To w kolejnym już pogromie
Będą płonąć krzyże twe.

Nie czekamy z nieba manny
Grzechy niech odpuści Bóg!
Szlak do Ziemi Obiecanej -
Najważniejszą z sześciu dróg.

Krew po kostki... I cóż mamy?
Znowu stosy pali wróg.
Cóż dla niego, niszczyć chramy,
Chociaż wspólny jest nasz Bóg?

Znów hart ducha nam się przyda,
By znieść wszystko, w garść się wziąć.
A ty świeć, gwiazdo Dawida,
I przewodnią gwiazdą bądź!