Abradab: Prywatny wszech

Podróżując przez teraźniejszośćSpotykam ludzi którzy chcieliby być sobą, aleNarażają się na śmieszność idąc obok siebie samychA gdy ktoś im mówi, że są martwiNie widzę w tym nagany wcale, bo to są faktyA potem jak sny odpływają dalej idącCzasem spróbują cię zatrzymaćSzydząc będą się zżymać, nienawidząc przeklinaćA ty odcinać to jedyne co możesz zrobićSpróbuj widzieć rzeczy takie jakimi sąWtedy nie może ci zaszkodzić cudzy poglądBo nie jest prosto żyć bez żadnych osłonNie, nie jest prosto żyć bez żadnych osłonJa próbuję zobaczyć swój celA ze mną mój strach, który mówi dziel się dzielStracisz z oczu go, ja otworzę swoje szerzejBo teraz moja kolej i wciąż nie jest łatwoJa rzygam już dawno uniwersalną prawdąChodzi o własną przeciw tym wariactwomKtórych wysłuchuję co dzieńWkoło mnie słyszę tylko Polsko zmień się zmieńGdy tak blisko dawnego systemu cieńJesteśmy iskrą, która spaliła to wszystkoWidzisz pogorzelisko, pytam czemu stoi tu bistro?Trzeba być pizdą by upaść tak niskoJa próbuję zrozumieć wasz zamysłBo i tak urodziłem się i umrę z tym samymA zamiast w trumnę zapakujecie mnie w kajdanyTo zbyt trudne bym pokrzyżował wasze planyA ja jestem za głupi by się przez to upićMyślę, że widzi to każdy, bo z każdym dniemOddalamy coraz bardziej się od prawdyNieraz są sytuacje, które karzą ci wybieraćBo nieważne co robiłeś, ważne to co robisz terazUwierz jeśli nie możesz już zrozumiećPokaż co umiesz, na co stać cię, musisz wykazać sięNikt nie poczuwa się do winyTak beztrosko dajemy myśleć za nas innymIdąc prosto nie chcemy znać tego przyczynyCały kosmos powinien być nasza troską tak?A co z tą Polską? myślisz, że przetrwa?Ja wiem, że jest tak, to mój prywatny wszechświat[x4]Bo jest tak choć nie jest bez wadTo mój prywatny wszechświat, to o nim jest ten wers bratI nic nie skłoni mnie bym przestał chcieć go chronić staleNim narodziłem się nie było go tu wcaleI gdy odejdę nie będzie nic już po nim dalej