Anex: Prowokacja

1. Hej co słychać?
teraz boisz się oddychać, jak ja mówię to Ty milczysz,
jesteś jak powietrze w dziczy. Myśl człowieku, nie za późno na sentencje, na pretensje. Jestem mistrzem, zrozum w końcu, nie rysuj sobie na słońcu. Nie pasuje Ci mój tupet to stul dupe i nie podchodź do mnie więcej, ja Cię bliżej poznać nie chcę. Ja robię to co lubię i lubię to co robię. Jak nauczysz się przegrywać wtedy możesz się odzywać. Przestań prowokować, tajemnicy nie umiesz dochować.
Ref. Tak jakby przez mgłę, pamiętam tamten dzień
Ty sprowokowałeś mnie, fajny wydawałeś się.
A teraz spójrz na siebie, wyglądasz jak na kaca. A więc spadaj, idź po wino i nie wracaj. x2
2. O co mi chodzi? Chodzi mi o matkę, która dzieci rodzi, a wychować ich nie umie, a gdy leży w trumnie już nie myśli co zrobiła źle bo to ona Ci zawsze mówiła NIE. Tak, ja wiem, mówie co myśle, to związane ściśle z tym co robie i nie powiem więcej nic, a Ty dalej będziesz pić, takie Twoje przeznaczenie, pomyśl sobie, czy Twe życie ma znaczenie? Czy daleko czy też blisko, śmierć na każdego czeka, a ja Twe szanse oceniam nisko.
Ref.
3. Marnujesz swoją szanse, masz ją za nic. Swojego podwórka nie bronisz, masz je gdzieś, swoje dopowiedz.
Zapomniałeś ile miałeś? Wszystko straciłeś.
Ref.
Prowokujesz..
czujesz to ?!