Dudek P56: Dziadek

posadził kiedyś dziadek malutką pesteczkę
oj dbał o nią dbał, by mu pękła po chwili
tak by później rosła jak na drożdżach, z pudełeczkiem
szedł przez środek miasta ludzie sie dziwili
co tak pięknie pachnie
skąd ten piękny zapach
czemu jest swobodnie
i nie chcą mnie złapać
to mi odpowiada w tych zjebanych czasach
Alzhaimer nie hammer, ona mi pomaga

o tak, lecę jak ptak, uśmiech, nic mnie nie znuży
wychodzę z cienia, jak słońce po burzy
podchodzą, patrzą – piękne maleństwo
dla niektórych ludzi te maleństwo, to przekleństwo
bo społeczeństwo nie rozumie tego
wiec na wycieczkę dziadek se pojechał wraz z kolegą
by spróbować tego złego, co tam jest tak bardzo dobre
gdzie mówią ze natura leczy naturalny problem

tło pomaluję te tło na zielono
umysł otwarty
i pod osłoną to
bo daje siłę w życiu jakiej sam nie miałem
to sesji esencja, człowiekiem wytrwałem
tło pomaluję te tło na zielono
umysł otwarty
i pod osłoną to
bo daje siłę w życiu jakiej sam nie miałem
to sesji esencja, człowiekiem wytrwałem

tło pomaluje, gdy wszystko dojdzie do skutku
na stare lata w holenderskim pięknym mym ogródku
tu ma kompanijna i ja swobodnie se płynę
na stare lata skrusze sobie bata i zawinę
cały świat w jedna nierozłączną chwilę
odpala sobie blanta, teraz dziadek kupił bilet
i jest tam , gdzie promienie unoszą ludzi do góry
po to by sam mógł w jedną z chwil rozgonić czarne chmury
i iść naprzód, i iść naprzód jak człowiek
jak wolny człowiek wybrać drogę sobie
i nią isc gdzie amsterdamski liść
gdzie przecina swoje nerwy jak u nas winogron kiść

więc posadził Dziadek kiedyś pesteczkę do ziemi
by wyjechać tam na stare lata, by się zakorzenić
chillutował przy tym sie
rok za rokiem plony ścinał
otoczył cały dom, tam zamieszkał
taki finał

tło pomaluję te tło na zielono
umysł otwarty
i pod osłoną to
bo daje siłę w życiu jakiej sam nie miałem
to sesji esencja, człowiekiem wytrwałem
tło pomaluję te tło na zielono
umysł otwarty
i pod osłoną to
bo daje siłę w życiu jakiej sam nie miałem
to sesji esencja, człowiekiem wytrwałem