Evanescence: Imaginary 1.0

Ociągam się w drzwiach
Budzika wyjącego niczym potwory, wołające moje imię
Pozwól mi zostać
Gdzie szeptać mi będzie wiatr
Gdzie krople deszczu, spadając opowiadają historię

Na moim polu papierowych kwiatów
I kołysanki z cukrowych obłoków
Leżę tak w sobie godzinami
I oglądam unoszące się nade mną fioletowe niebo

Nie mów, że jestem oderwana
Z tym szerzącym się chaosem - twoją rzeczywistością
Dobrze wiem, co leży poza moim sennym schronieniem
Koszmar, buduję własny świat, by uciec

Na moim polu papierowych kwiatów
I kołysanki z cukrowych obłoków
Leżę tak w sobie godzinami
I oglądam unoszące się nade mną fioletowe niebo

Możesz przewodzić światem, w którym żyjesz, bo wewnątrz
Możesz nie pamiętać
Ale coś czeka na ciebie, byś mógł ponownie odetchnąć

Na moim polu papierowych kwiatów
I kołysanki z cukrowych obłoków
Leżę tak w sobie godzinami
I oglądam unoszące się nade mną fioletowe niebo