Florence & The Machine: Hunger

Mając 17 lat zaczęłam się głodzić
Myślałam, że miłość to rodzaj pustki
I przynajmniej wtedy rozumiałam głód, który czułam
I nie musiałam nazywać go samotnością

Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód

Powiedz mi czego potrzebujesz, wyglądasz tak swobodnie
W sposób jaki używasz swojego ciała, kochanie
Chodź i rozpracuj to dla mnie
Nie pozwól się pognębić
Jesteś najlepszą rzeczą jaką widziałam
My nigdy nie znaleźliśmy odpowiedzi
Ale wiedzieliśmy jedną rzecz

Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód

Jest piątkowy wieczór i wszystko się zaczyna
A ja nie mogę się ubrać, wszyscy mnie ukrzyżują
Ale ty i twoja tętniąca życiem młodość
Jak cokolwiek złego mogłoby cię spotkać
Kpisz ze śmierci swoim pięknem
I na moment

Myślałam, że miłość była w prochach
Ale im więcej ich brałam, tym więcej mi zabierały
I zawsze było mi mało
Myślałam, że znajdę miłość na scenie
Oddajesz się nieznajomym
Nie musisz się bać
A potem próbujesz znaleźć swoje miejsce wśród ludzi
I jestem samotna
Krytykując i wpatrując się w twój telefon

Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód

Powiedz mi czego potrzebujesz, wyglądasz tak swobodnie
W sposób jaki używasz swojego ciała, kochanie
Chodź i rozpracuj to dla mnie
Nie pozwól się pognębić
Jesteś najlepszą rzeczą jaką widziałam
My nigdy nie znaleźliśmy odpowiedzi
Ale wiedzieliśmy jedną rzecz

Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód
Wszyscy czujemy głód

Jest piątkowy wieczór i wszystko się zaczyna
A ja nie mogę się ubrać, wszyscy mnie ukrzyżują
Ale ty i twoja tętniąca życiem młodość
Jak cokolwiek złego mogłoby cię spotkać
Kpisz ze śmierci swoim pięknem
I na moment zapomniałam się zamartwiać