Genesis: Carpet Crawlers

Pod moimi bosymi stopami owcza wełna
Wełna jest miękka i ciepła
Wydziela pewien rodzaj ciepła
Salamandra pędzi w ogień zagłady
Nierzeczywiste stworzenia w chwili narodzin
Są utrwalane na celuloidzie
Pchły trzymają się blisko złotego runa
Wierząc, że odnajdą spokój
Wszystkie myśli i gesty
Są uchwycone na celuloidzie
Nie ma kryjówki w mojej pamięci
Nie ma miejsca do pominięcia

Pełzacze pokrywają podłogę korytarza
W kolorze rudej ochry
Gdy patrzę ponownie, ludzie mają więcej życia
Poruszają się, przemieszczają w czasie
W kierunku ciężkich drewnianych drzwi
Gdzie mruga oko igielne
Zamykając się dla biednych
Dywanowi pełzacze zważają na swych gości:
„Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać
Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać”

Jest tylko jeden cel na twarzach, które widzę
Wznieść się ponad sufit
Gdzie pewnie są apartamenty
Jak walka lasu o światło słoneczne
Zakorzeniona w każdym drzewie
Tak ich przyciąga magnes nadziei na wolność
Dywanowi pełzacze zważają na swych gości:
„Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać
Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać”

Łagodnie usposobieni supermeni
Są trzymani w kryptonicie
Mądre i głupie panny chichoczą
A ich ciała promieniują pogodnie
Przez drzwi w świetle świec
Widać święto plonów
To początek schodów
Które umykają spiralnie z pola widzenia
Dywanowi pełzacze zważają na swych gości:
„Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać
Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać”

Porcelanowy manekin ze zniszczoną skórą
Obawia się ataku
Chciwa sfora unosi swych wojowników
Niosą wszystko, czego im brakuje
Zakrzepł płyn, który wysączył się z pęknięcia
A ten, który łaskotał
Przypomina o swoim zakłopotaniu
Dywanowi pełzacze zważają na swych gości:
„Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać
Musimy tam dotrzeć, aby się wydostać”