Grammatik: Puste pokoje

Nie jestem sam (nie jestem sam), nie jestem sam kiedy bębny grają x4Niektórzy ludzie wybierają różne drogiSzczęście istnienia, w końcu strome schodyW bezbarwnym tłumie ludzi bez twarzy tyleJestem tam sam, ale przecież nadal żyjęTyle czasu opętany strachemWolność wyboru jak wiara między Bogiem, a AllachemJedyna rzecz, może to coś da miAle wiem, że w tłumie też jesteśmy samiW łzach na szybie czy błyskach fleszyJak białe kruki na niebie złote litery kreśliszZ tymi ludźmi, którzy swój bagaż nieśliWe własnych cieniach tylko przyjaciół mająNie jestem sam, kiedy bębny grająGdy moje rymy coś do powiedzenia mająCzasami muszą, choć się tak nie dziejeWidzisz, po to jest wiara, aby mieć nadziejęWszyscy wiedzą, że po nocy zawsze dniejeSamotny księżyc znika za horyzontemJak każdy człowiek stanę przed swoim sądemMimo tych wszystkich ludzi, którzy ze mną staliByli wielcy, teraz są tacy maliTyle, co dali, nikt jeszcze nikomu nie dałPewność siebie, liryczna rzeka i opiekaKiedy znalazłem miejsceSamotny człowiek walczy ze swym szaleństwemRzeczywistością rzuconą na barykadyPo to ma stopy, żeby zostawiać śladyPo to ma życie, żeby po nim kroczyćI samotności pewnie patrzeć w oczyNie jestem sam (nie jestem sam), nie jestem sam kiedy bębny grają x2To ukojenie w bitachSpokój w trzeszczących płytachPuste pokoje, a ktoś z membrany głośnika obokTo pomaga zostawić smutek za sobąNo bo jak nie być z tobą, to rymowane pisać słowoW tych czterech ścianach zamyka się wszystkoOne wiedzą wszystkoZ nimi dzielę się każdą myśląNie dam się zwariować w muzyce znajdę ucieczkęW realistycznej gadce prawda jest mym lekiemNajważniejszy to sposób mice albo farbyLub strzały do bramkiBo dzisiaj środek jest nieważnyCel się liczy, wieczorem nie gapić się w sufitNie być smutnym, gdy o szyby deszcz zagra melodięDziś wieczorem ja z książką lub z pilotem w rękuMoże poskładam coś z jakichś dźwiękówMoże powstanie kilka kartek tekstu, nie wiemLekarstwo znajdę, by poskładać sam siebieI wygram radząc sobie samŻyjąc w pustych pokojachSam pośród czterech ścianSamotnie po stromych schodach ku przeznaczeniuTo przez życie bieg, do obranego kiedyś celuZa plecami zostają stłumione głosy ludzi wieluWiara w siebie nie pozwala, aby być w ich cieniuMyśl o spełnieniu, o tym wszystkim, co przed namiGdy w samotności leczymy najgłębsze ranyCzy dzień będzie szary, gdy zostaniemy dalej sami?Wielka niewiadoma-nasza przyszłość przed oczamiNie jestem sam (nie jestem sam), nie jestem sam kiedy bębny