Jerzy Porębski: Spity Gonzales

Słowa: Jerzy Porębski, T. Mokulski
Muzyka: trad.
Była piękna, księżycowa noc,
gdy podążaliśmy z ładunkiem prochów z
Meksyku do Nevady.
W ostatniej chwili zgubił nam się gdzieś nasz
najlepszy rewolwerowiec - Gonzales,
więc Boss mówi:
"Pewno siedzi
w knajpie u starego Pedra i wódę chleje."
Pamiętam jak dziś:
Otwieramy drzwi...
Jest! Ręka nerwowo drgnęła mu do pistoletu
i wtedy Boss
powiedział:
"Ty jesteś w trupa spity, Gonzales,
Więc do kabury schowaj broń,
Do wozów lepiej wracaj zaraz
I powiedz Stary, gdzie twój koń?
Ty wszystkich zgubisz nas, Gonzales,
Będzie robotę szeryf miał,
Gdybyś nie strzelał doskonale,
To chętnie bym Ci w mordę dał. Oj, w mordę dał!"
Ref.: Spity Gonzales - jak bez obstawy iść na szlak?
Spity Gonzales - jechać musimy, tak czy tak.
Carammba, nom de nom, sacreble!...
Gonzales spokojnie dopił szklankę, strzyknął żółtą śliną, otarł usta
grzbietem dłoni i powiedział:
"Ja nigdzie dzisiaj nie pojadę,
Drogę mi przebiegł czarny kot.
Zwiewać, bo zacznę kanonadę!
Wiecie - monety trafiam w lot.
Jutro pojadę, nie nawalę,
Lecz dzisiaj whisky popić chcę.
Uciekać, bo w pijackim szale
Was pozabijam wszystkich, no i będzie źle!"
Ref.: Spity Gonzales - jak bez obstawy iść na szlak?
Spity Gonzales - jechać musimy, tak czy tak.
Carammba, nom de nom, sacreble!...
Na drugi dzień, kiedy słonko wstało,
stałem przed tawerną i przypętał się
do mnie ten żółty Alonso, prosząc o łyka,
a potem powiedział, że tej nocy
na przełęczy czekała na nas obława celników.
Nie mieliśmy szans.
Wtedy pomyślałem:
Jak to czasem los człowieka
zależy od czarnego kota
i jednego pijaka...
Gdyby nie oni,
to albo oglądałbym trawę od spodu,
albo w pierdlu gnił do dzisiaj.