Jongmen: Linia życia (ft. Kali)

Dni zbyt krótkie, a noce długie
Leciałem łukiem
Jak Linia miedzy wskazującym a kciukiem
Szklany tulipanów bukiet rozbił się z brwiowym
W mieście włókien z wielkim hukiem krew
Słodka jak cukier
Gorzka jak czarna kawa
Z białym szlugiem, biała zastawa
To nie lukier
Marsz kukieł wypranych z moralności
Szedłem z nimi łeb w łeb ku upadłości
W złości wypluwałem gorycz
Dość mi życie w deszczy z krwi, łzy
Wielu oddało życie by spełnić bliskich sny
Budując dom na szczycie jak ten z piasku i mgły
Kim jesteś dzisiaj ty, znikasz w piasku jak Ikar
Heurystyka wydawania sadów zamyka
Jasno, światło zgasło, w ścianach ciasno
Żeby śnić najpierw musisz umieć zasnąć

Słońce w piątej fazie księżyca to linia życie
Nie oświetli tego co masz przed nim do ukrycia
Teoria strachu i bicza
Blasku i cieni
Psychiczny stygmatów efekt zderzonych źrenic
Odrzuceni jak John Merrick
Chcą ból dzielić
Chcą świat zmienić
Resztką martwej nadziej
Świat losy zmielił
Bez najmniejszej litości rozbijają pięści o mur własnych słabości
Na skraju wytrzymałości otwarta dłoń
Zimna skroplona potem
Linia życia, na niej krzyż a dłoń blada
Wyryty ostrzem brzytwy jak biała flaga
Przykryty białym płótnem o nic nie błaga
Zamach na własne życie to nie odwaga
Psychiczna słabość to blaga walka o …
Ułoży życie
Ty sam je sobie ułóż

[Kali:]
Linia życia odciśnięta na twej dłoni w momencie narodzin
Powie ci o twej sile, nie ile masz godzin
Powie ci o energii, która w tonie jak limfa
Spożytkuj ja w dobroci gdy złe te losy jak brzytwa
Życie jak bitwa, chcesz wygrać zawinąć hajs
Kiedy to sidła, ciemiężca, niewoli mas
Niedoli twarz, często piękniejsza, paradoks
Niż złotej karty plastyk ,sztuczny jak botoks
Rozetnij kokon co owinął cię jak mumię
Przez zgniłe żeby cedzisz, spoko
Kogo oszukujesz?
Pochłaniasz morze uzależnień, nie wiesz gdzie dryfujesz
Linia tak cieka jak losy tej blondynki
Która dymałeś wczoraj za kebeb i drinki
Podobno była pusta – niewiele was różni
Całuj jej usta – miłego życia w próżni!