Siles: Monotonia

powiedz w moim mieście
powiedz ze się da
zostawić monotonie
na chodnikach tego dnia
gwiazdy wyszły na niebo
w poszukiwaniu szans
a nieszczęśliwi na ulice, żeby łapać blask

nie jestem tym, który zapomina drogi szlak
o dzięki temu szanuje drogocenny czas
niewiele mam go
ale podzielę się z tobą by go tobie dać
ludzie nie banknot - jedyna zasada dla wszystkich jebanych szmat

z każdym głosy krokiem milkną
cisza głośniej woła
ludzi co się kręcili blisko wypadają z koła
nie chce umrzeć szybko, rzeczywistość za mnie kona
anioł upadł nisko, tak ze pękła aureola

musze iść, w głowie gra polifonia
musze iść, nasz gubi kalafonia
czuje rytm
kroki to alegoria
a ze mną wciąż ta jebana monotonia
a ze mną wciąż ta jebana monotonia
a ze mną wciąż ta jebana monotonia
musze iść, leje oliwy do ognia
oliwy do ognia

jak wyglądają sny, tych co nie widzą nic
nie proszę o pomoc
ale gdzie z tym ja

bardzo boli to co niewidoczne
jestem niewolnikiem moich potrzeb
nie namawiaj bo i tak nie skończę
przyjdzie taki dzień, kiedy cię dogoni postęp
nie będzie daleko to cię dotknę
co się obrócisz to się potkniesz
ale musze zwinąć
zawsze obok - na złe i dobre

powiedz mi dlaczego cię widzę znowu
zawsze kiedy ruszam idzie za mną twój korowód
serce mnie woła, dusza trzyma, a zakazuje rozum
znalazłem porozumienie, wtedy ty znalazłaś powód

byłam przy tobie jak nie miałeś nic
teraz na głowie tryumfalny liść
stoję obok po to żebyś mógł iść
dlatego kolejny raz rodzi sie myśl ta

musze iść, w głowie gra polifonia
musze iść, nasz gubi kalafonia
czuje rytm
kroki to alegoria
a ze mną wciąż ta jebana monotonia
a ze mną wciąż ta jebana monotonia
a ze mną wciąż ta jebana monotonia
musze iść, leje oliwy do ognia
oliwy do ognia