Zombi?: Życie na gapę

Jak inni dupy nie sprzedam, chyba że sporo zarobię Złapałem dystans, Tobie polecam, wiedz, że wiek robi swoje Znowu góra i dół, góra i dół, surfing po sinusoidzie Hajs jest, nie ma, jest i go nie ma, kiedy ja na dom zarobię? Znajomi po ślubach, domy w kredytach, kolejne dzieci już w drodze Sam jestem dzieckiem, wieczny włóczykij, chociaż trzy dychy w dowodzie Ciągle bez pracy, praca nad sobą, muzyka pracą na co dzień Codziennie wraca ten sam bumerang, razem z nim łapię progres Rusz głową jak dobre, kilka razy wystarczy Znów po coś żyję, z grobu wychodzę, powstaję z martwych Wulkan uśpiony budzę do życia, zaległe w głębinach pokłady magmy Erupcja się zbliża, rusza dyliżans, krupier rozdaje karty Wchodzę gładko jak all in Oczy bacznie kręcą film Bodźce z zewnątrz rodzą myśl Z mroku powoli wyłania się błysk Płomień na wietrze nadal się tli Na głowie ciernie, na plecach krzyż W drodze do skarbu lampa, w niej dżin Sięgając dna w drodze na szczyt Żyję blisko natury, znowu petuję w jeża Czytaj mnie wewnątrz, wiele tam jest, niewiele nie ma Czuję się obcy, dzwoni telefon, (brrrt) "halo! tu ziemia" Słabnie mi zasięg, życie na gapę w windzie do nieba Bagaż doświadczeń, blizny w psychice, skrzydła na plecach Wzlot i upadek, wzlot, upadek, Ikar i Dedal Trzymasz kciuki to siema, życzysz porażki to do widzenia Salut żołnierzu, powtarzam schemat, prawa i lewa, prawa i lewa Głową o ścianę, kolejną ścianę, chociaż bez żółci w papierach Kaftan niewidka, w miasto wychodzę, mimo to krzywe spojrzenia Czarny jak owca, z krokiem jak zombie, pod nosem mruczę jak denat Trzymaj się stada, nigdzie nie zbaczaj, mantry wpajane od dziecka Zboczyłem z toru, ciężko by świadomie wybierał szczeniak Mama mówiła, że jak inni trzeba Wyciągam lekcję, notuję temat Walka o swoje marzenia Jak na ironię ciągle dojrzewam Gdy w miejscu stoję, stoję na szczeblach W drodze na szczyt dotykam DNA