1z2: Beze mnie

Już beze mnie bo mnie nie ma
Już beze mnie matka ziemia
Już beze mnie bez znaczenia
Już beze mnie...
Nie odczuwam strachu, nie wiem co to gniew
Krzyk zamieniam w szept, lecz to nie gra roli
Nie zadaję bólu, mnie też już nic nie boli
Nie żywię awersji, tylko ta obsesja nie śpi
Słyszysz ludzki głos
Który mimo wszystko znosił ciężar trosk
Dziś na zawsze już opuszczam gniazdo os
Ostatni oddech mój, ty zawsze przy mnie stój
Obawy o spokój, miejsce wiecznego spoczynku
Pamięć twoja o mnie, nie żyj skromnie
Otrzyj z twarzy łzy, ja i ty to krew z krwi
Przekazuję ci gdy przed snem składasz ręce
Pamiętaj żeby mieć czyste serce
Nie kłamać innych
A co ważniejsze nie okłamywać samego siebie
Kiedy będziesz w potrzebie, bez słów mów do mnie
Nie zapomnij, ja nie zapomnę
Co czyni nas ludźmi, obudźmy się, zostaw waśnie
Przecież znasz mnie, nienawiść niech zaśnie na zawsze
Są rzeczy wobec których to wszystko jest niczym
Urzeczywistniam myśli, twoje sumienie krzyczy widząc zło
Chodź wiesz co, są sprawy z którymi trzeba się pogodzić
Dziękuję tobie że mogłem się urodzić
Bo pamiętam nie tylko gorzkie doznania
Dziękuję za miłość, przyjaźń bez zakłamania
Po mnie nie płaczcie, żyjcie się bawcie
Takim jakim byłem mnie zapamiętajcie
Już beze mnie bo mnie nie ma
Już beze mnie matka ziemia
Już beze mnie bez znaczenia
Już beze mnie...
Opowieść życia już do końca się zbliża
Nic już nie pamiętam oprócz znaku krzyża
Zapadła cisza, cisza bez granic
Tego co przeżyłem nie zamieniłbym na nic
Uśmiech zaginął gdzieś zalany łzami
Nieszczęście krąży wciąż pomiędzy nami
Teraz się żegnam ty tego nie zmienisz
Śmierć zbiera żniwo tu na naszej ziemi
Dziś mnie jutro ciebie to dotyczy
Czas zapomnienia w ciepłym świetle zniczy
Ziarno goryczy już zapuszcza korzenie
I przyszedł czas opuścić matkę ziemię
Widzę cierpienie słyszę płacz z oddali
Dziś zapomniany niegdyś na fali
Gdy głośno płaczę ty już nie słyszysz
To chwila ciszy tnie życia nić
To już jest koniec nie ma już nic
Już beze mnie bo mnie nie ma
Już beze mnie matka ziemia
Już beze mnie bez znaczenia
Już beze mnie...
Słońce gaśnie zapada mrok
Szelest przewracanych kartek
Zmęczony wzrok
Ilu jest takich ubogo urodzonych
Trwogą naznaczonych
Ale przez swój upór ocalonych
W zmartwieniach nie osamotnionych
Garstką szczerości otoczonych
Będących gdzieś indziej ale nie uśpionych
Patrzących na twarze postaci bardziej doświadczonych
Tylko nieliczni ogarnięci przez szaleństwo
Goryczy dar, poezja rap
To jest moje przekleństwo to weszło w krwiobieg
Pozostawiam to po sobie
Uczucia krwi potok
W zamian szczerych słów krwotok
Przed oczami motłoch
Coś co dla niektórych tylko udręka
Wiesz to ten los co spoczywa w naszych rękach
Mój głos niczego się nie lęka
Mówię co czuję o tym na co okiem zerkam
Strach przed niewiadomą, to życia usterka
Znów stres daje o sobie znać
Mnóstwo różnych myśli
Nie mogę spać
Przychodzą do mnie staram się kilka spamiętać
Resztę zapomnieć czas gra na zwłokę
Obrałem drogę wiara powodem
Że ciągle mogę wszystko odwrócić
Że to co robię będzie podziw wśród ludzi budzić
I mimo że od pragnień się roi
Nie będę więcej się łudzić rap ranę goi
Doceniać oddech przez całe życie
Trzeba się uczyć być sobą nie zwątpić nie przegrać
Te słowa na wypadek gdym nie zdążył się pożegnać
Ale dziś to tylko słowa będę żyć wiecznie pamiętaj bez obaw