Andy (infame): róż i błękit

Znowu słysze w TV “ciężkie czasy”

Weź nie pierdol
Zawsze było tak, że rzeczy


Robi się na serio

Stratosfera ledwie
A już wchodzę w hiperprędkość
Bo mnie goni koleś
Któremu zrył czerem mefedron

Tak się czuję
Widzę pomimo zamkniętych oczu
Wewnętrzne dziecko

Dziwni ludzie chcą przyciągać
Rzeczywistość energią
Mówią: każdy może wszystko mieć
Ale nie byle kto

Co to za wyborny trunek?
Co daje poczuć, że się idzie
Właściwą ścieżką

Dziwni ludzie chcą przyciągać
Rzeczywistość energią
Mówią: każdy może wszystko mieć
Ale nie…

To chyba jej sidekick
Na nogach…
Nowe najki
Ma sznyt jak Wonderwoman, są

Z innej bajki
Ale jeśli znają umiar
To prędzej, czy później ogarnie ktoś
Że to nie żarty




Te wszystkie wampiry co znasz ich
Złe wirusy, ideały,
Cotygodniowe party
Drogie marki

A może być tylko gorzej
Ja chce w kosmos
Zwiedzać pulsary i supernowe
Andy


Pamiętam jak zbierałaś kwiaty w przedpoprzednie lato
Wtedy nie byliśmy jeszcze zombie
W tym roku nawet nie doczekaliśmy się wiosny
Nie żebyśmy mieli zasługiwać na nią

Widzieliśmy całość świata w serialach
Wszędzie tylko cliche
Jest prawie czerwiec
A czujemy się jakby był styczeń

Podnosimy kotwicę
Dzieci przełomu wieków lecą w inną galaktykę


ref. x2
Spierdalamy bo tu żyje się łatwo
Nie chcemy być częścią świata
W którym liczy się banknot

Róż i błękit na flagę
Nie zobaczysz nas więcej
Retrowave’y jedynym dragiem
Nena prezydentem

Spierdalamy bo dość mamy tych psycho
Polityków z tą ich kurwa semantyczną przeplatanką

W godle zachód słońca nie zobaczysz nas więcej
To jest crew, dla którego jakąś wartość ma szczęście