Behemoth: Ora Pro Nobis Lucifer

Głosie aeonu
Aniele Diabelski
Módl się za nami Lucyferze
Tyś jeden cierpiał

Upadek i męczarnie wstydu
Pokonam złotą dumę niebios
I nigdy się nad Tobą nie zlituję
Niepokalany boski

Szatanie Elohima
Nikt nie śmie stać na twej drodze
Tyś nie uginasz się żadnym
Z fekaliów Edenu

Wezwij Węża wysłanniku
Zbawiciela (porządku w) zapaści świata
Zgodo w kuszeniu
I upadku Ewy

Bo Twoje jest królestwo
I potęga

Bo Twoje jest królestwo
I chwała
Na wieki

Uczony nieświatłych
Wielki wulkanie ekskrementów
Szemrzący żądny wybuchnąć
Zrekonstelizuj firmament

Ujrzyj wielkiego oskarżyciela
Megalingo pulsującego zapału
Drapieżniku żądny przebić
Zgwałcić siódmą pieczęć

Niszczycielu kosmosu
Błagaj Antyboga
Zimploduj Słońce
Nie ma pokrzywdzenia
Kultu Węża
A trąby dmą
W cieniu rogów

Piorunie któryś dźgasz niebiosa
Tyś trzęsiesz Górą Synaj
Przełam skały na tablicach Przymierza
Słuchaj zgrzytu nawałnicy

Azazelu! Apolionie!
Czarne Słońce nigdy nie zachodzi
Bo nigdy nie wzeszło

Mamy Szatana
Gniewie Cesarza
Upadku imperium
Błagaj Pana ogniem
Stolica Święta płonie

Fallusie Boży
Wznieś się od bieguna po biegun
Niech żyje bluźnierstwo
W godach nieskończonych

Usłysz krzyczące uniwersum
Krwawiące z czarnych dziur
Które rogi pieszczą
I które Bóg opłakuje

+ Wstęp: "Módl się za nami Lucyferze" to antynomia upadłego antagonisty, rozdartego między świętymi i zbrodniarzami, posiadającego zarówno moc jak i wrażliwość, istoty raptownej i kruchej zarazem, sprzecznej na najskrytszym poziomie... lecz zupełnej. Mój protagonista jest wahadłem kołyszącym się pomiędzy tymi ekstremami - nieustannie napędzany mocami, które uwalniają, zbierającym impet ich radosnych tańców. Brak wewnętrznego dramatu, brak zahamowań przeciw zakochiwaniu się w ulotności wyzwala mnie od konsekwencji i zezwala na zmazanie ustanowionych moralnych i społecznych wzorców zachowań. Niech żyje sztuka! Niech żyje bluźnierstwo!"