Czerwony Tulipan:

Czy życie osła musi być zawsze ośle?Czy osioł żyć nie może anielsko, wzniośle?Ochrypłym, drżącym głosem, a nawet z łezką w okuprzemawiał pan osiołek do łąki i obłokówhej, ho do łąki i obłoków, hej ho do obłokówEch, gdyby tak skrzydła mieć ogromnie i tęczowezłotą aureolą otulić oślą głowęGdyby tak skrzydła mieć ogromnie i tęczowezłotą aureolą otulić oślą głowę,hej, ho gdyby tak skrzydła mieć, hej, ho gdyby tak skrzydła miećBył dobry, bardzo dobryna bąki nie śmiał gderać.Lecz czyż kto żył jak osioł, jak osioł ma umierać?Może kiedy łagodnie bez złości przejdą latarzuci grosz mu świętości tata z tamtego światahej, ho tata z tamtego świata, hej, ho z tamtego świata.Ech, gdyby tak skrzydła mieć ogromnie i tęczowezłotą aureolą otulić oślą głowęGdyby tak skrzydła mieć ogromnie i tęczowezłotą aureolą otulić oślą głowę,hej, ho gdyby tak skrzydła mieć, hej, ho gdyby tak skrzydła miećJuż koniec, jak żył, tak umarł nasz osiołekdębowe spuśćmy wieko, przykryjmy ziemią dołek.Przy ostatniej skipce zanućmy od niechcenia,że może jednak czasem spełniają się marzeniahej, ho spełniają się marzenia, hej, ho marzenia.Ech, gdyby tak skrzydła mieć ogromnie i tęczowezłotą aureolą otulić oślą głowęGdyby tak skrzydła mieć ogromnie i tęczowezłotą aureolą otulić oślą głowę,hej, ho gdyby tak skrzydła mieć, hej, ho gdyby tak skrzydła mieć