Edyta Geppert: Co ka

Mąż jest to coś, z czym żona musi się zżyć i jakoś to znosić, choćby z piersi wyrywałjej się okrzyk "Biada!" oraz coś, z czym wieczorem się wieczerza, a rano śniada.Mężowie nie mają pojęcia o obowiązkach rodzica i zdolności zapamiętania, kiedy przypada rocznica.Wydaje im się natomiast, że po całych tygodniach zaniedbywania żon i czynienia z nichmelancholiczek wszystko można naprawić jednym głośnym cmoknięciem w policzek.Kiedy się im uświadamia całą okropność ich tego czy innego postępku, słuchają w sposóbdemonstracyjnie cierpliwy, z nieznośnym uśmieszkiem wyższości i myślą: "Och, zaraz jejprzejdzie, niech się tylko do końca wyzłości".Wchłaniają coctaile w tempie szybszym, niż organizm jest je w stanie przyswoić, a gdyim rzucić ostrzegawcze spojrzenie, robią minę męczennika, którego kat-sadysta usiłuje rwać obcęgami i zarazem moralnie gnoić.Gdy chodzi o przejście pięciu mil dzielących ich od pola golfowego, objawiająnadzwyczajną raźność, natomiast byle wzmianka o pomocy w zmywaniu naczyń wprawiaich w stany letargiczne i wdaje się wtedy w wywód na temat: "Kobiety jako istoty znatury nierozsądne i nielogiczne".Zmuszenie ich do wstania z łóżka albo pójścia spać o tej samej porze co żona wymaganadzwyczajnego trudu.A kiedy się wykonuje jakąś prostą, codzienną i naturalną czynność, jak na przykładnacieranie twarzy kremem albo poprawianie warg szminką, zachowują się, jakby byliprzekonani, że ich żona praktykuje czarną magię albo wręcz jest szamanką religiiVoodoo.Stać ich na dzielność, opanowanie i niewzruszony spokój, gdy w grę wchodzą choroby,to znaczy oczywiście choroby grożące ukochanej osobie. Natomiast, kiedy sami dostająkataru lub niestrawności, można by sądzić, że są już obiema nogami w grobie.Gdy jest się z nimi sam na sam, nie dbają o drobne przejawy kurtuazji i urok ich znikakompletnie albo co najmniej w połowie. Ale im większe towarzystwo, tym żwawiejpodsuwają żonie krzesła, popielniczki i tace z kanapkami, i to z takim mnóstwemukłonów i szurnięć, że aż by się chciało dać im tym krzesłem czy tacą po głowie.Mężowie to doprawdy przejaw życia irytujący i niewydarzony, i trudno pojąć kaprysOpatrzności, który większości z nich dał głęboko kochające i oddane żony.