Evanescence: Imaginary 2.0

Ociągam się w drzwiach
Budzika wyjącego niczym potwory, wołające moje imię
Pozwól mi zostać
Gdzie szeptać mi będzie wiatr
Gdzie krople deszczu, spadając opowiadają historię

Na moim polu papierowych kwiatów
I kołysanki z cukrowych obłoków
Leżę tak w sobie godzinami
I oglądam unoszące się nade mną fioletowe niebo

Nie mów, że jestem oderwana
Z tym szerzącym się chaosem - twoją rzeczywistością
Dobrze wiem, co leży poza moim sennym schronieniem
Koszmar, buduję własny świat, by uciec

Jeśli chcesz opuścić świat, w którym żyjesz
Połóż swoją głowę i zostań na chwilę
Chociaż możesz nie pamiętać snu
Czeka na ciebie coś, by znów odetchnąć

Na moim polu papierowych kwiatów
I kołysanki z cukrowych obłoków
Leżę tak w sobie godzinami
I oglądam unoszące się nade mną fioletowe niebo