Gedz: RÓWNOWAGA

ubrudzisz ręce jak dotkniesz mej duszy
czuje jak mocno mnie coś ciągnie w dół
wokół węże, jak na głowie meduzy
tylko czekają na zamianę ról
im wyżej jesteś, tym większe pokusy
tak łatwo stracić pod nogami grunt
na dobre i złe zawsze ze mną mój ból
ubrudzisz ręce jak dotkniesz mej duszy
czuje jak mocno mnie coś ciągnie w dół
wokół węże, jak na głowie meduzy
tylko czekają na zamianę ról
im wyżej jesteś, tym większe pokusy
tak łatwo stracić pod nogami grunt
na dobre i złe zawsze ze mną mój ból
mój ból, mój ból

co dzień się z tym zmagam
te demony we mnie nie przestają gadać
nic nie wkur** bardziej niż zachwiana równowaga
nieraz wchodzę do mieszkania i rzucam na nagarnia

co dzień się z tym zmagam
oni nie potrafią o uczuciach gadać
jedyne co oferują ci, to pusta bragga

prościej niż się zastanawiać
jest napird* hałas

pokochali mnie za smutną muzę
jeden mały problem – nie chce być już smutny dłużej
endorfiny – tak bardzo ich potrzebuję
zanim uśmiech….
mam tak zawsze gdy sie budzę
czy to prawda czy strefa złudzeń
powoli się w tym gubię

w krew wchodzi lepiej jak pijesz na lodzie
albo kiedy zagryzasz cytrusem
by nie myśleć że czas tak jak złodziej
w sekundę zawija minutę

tam skąd pochodzę na wynajem smutek
odbiera radość i zabija duszę
a to że są dni gdy jesteś na plusie
paradoksalnie jest największym minusem

ubrudzisz ręce jak dotkniesz mej duszy
czuje jak mocno mnie coś ciągnie w dół
wokół węże, jak na głowie meduzy
tylko czekają na zamianę ról
im wyżej jesteś, tym większe pokusy
tak łatwo stracić pod nogami grunt
na dobre i złe zawsze ze mną mój ból
ubrudzisz ręce jak dotkniesz mej duszy
czuje jak mocno mnie coś ciągnie w dół
wokół węże, jak na głowie meduzy
tylko czekają na zamianę ról
im wyżej jesteś, tym większe pokusy
tak łatwo stracić pod nogami grunt
na dobre i złe zawsze ze mną mój ból
mój ból, mój ból