Grammatik: Jest ju

Lubię słuchać, gdy jest już późno, gdy wszyscy śpiąKiedy gwiazdy lśniąI jest cichy cały dom, wtedy piszęI zagłębiam się w tą ciszęTo, co słyszę, to jedynie wyobraźniaCienie straszą, odchodzą, kiedy się przejaśniaJest już ciemno, spokojnie, tak jest tylko w baśniachGdzieś za oknem w oddali jakiś pies ujadaZapewne ktoś stoi teraz na rozdrożach świataKtoś odkrywa niepojęte sprawyJest już późno, piszę...(Jeszcze nie śpisz mały?)Jeszcze nie śpięTo nie są rzeczy, które widzę we śnieJak odgłosy w mieście, hałasy, zgiełk tłumuKolorowe litery gdzieś na wyłomach murówCzasy królów odeszły, nastały czasy pełne bóluPiszę o tym wszystkim, by poezji stać się bliskimJak ci którzy odeszli, tysiące ludziJest już późno, czas iść spać, z nie marudzićCzekam, kiedy znowu muza do mnie wróciŚwiatła miasta już dawno zgasły, jest ciemnoZ długopisem nad kartką spędzam moja noc bezsennąWarszawy echo, echo wydarzeń z dni ubiegłychJak z DVD obrazki, to telinie tekstu z kartkiNoc bez dźwięków żadnych, zupełna ciszaTylko nierówny oddech słychać i znówGodzina duchów, by oddać hołd muzieNocnych pisarzy, co w dnia nudzie inspirację znajdująI opisują to później, może być różnieMoże ładnie to wszystko dzisiaj się poskładaA może nie i finałem będzie kartka podarta, jak Bóg daWiem, że ta cisza daje mi komfort, nieźlePotem nagra się teraz płynie wyraz po wyrazieNa kartce, a we śnie szukam ukojeniaTeraz wylewam tutaj, co mnie wnerwiaChwila relaksu, przerwaI dalej, choć zaschło w gardleWieczór, to pora rzeczy poważnych, pieprzę banałyPisane nocą myśli, nacechowane melancholiąWiem, że teraz ktoś, gdzieś zostawia myśl się niekończącąStawiając pomnik słowem, co od spichrzu trwalszyJak Horacy piszę, by czasu upływanie zwalczyćMój sposób, by od szarości dnia gdzieś odejśćSwoja krainę z marzeń, budować swoim słowemOdskocznia od tego, co czeka mnie ranoNocne pisanie, dobranoc