Jacek Kaczmarski: - Tekst piosenki

Żyją w poszyciu starych drzewNiewiedziąc, że istnieje maszyna i rozum,Poznaję byt łosia po śladach nawozu,Zabijam ryby, w wodzie płuczę krew,Patrzę- jak jastrząb pustoszy gndazda,I zdradza wydry szlak jezioro,I wiem, gdy kładę wzrok na gwiazdach,Że nie są tylko mchem ognistych dróg.Więc wierzę w cud i prawdę proroctw,Więc wierzę w cud i prawdę proroctw.Do ognia tulę się co wieczórMamrocząc zmyślone w pośpiechu modlitwy,Boję się mroku i zgiełku gonitwy,Mało jest rzeczy, których bym nie przeczuł.Jestem - to starczy żeby istniał świat,Wróżę ciśniętą w ogień korąI widzę w sobie szał i ład,Jak w lustrze ognia widzę żar i chłód.Więc wierzę w cud i prawdą proroctw,Więc Wierzę w cud i prawdę proroctw.Ludzie są źli - znam dobrych paru,nie zabiją orła, by mieć pióropusze.A rasie zwycięzców - nie zajrzeć im w duszę,Bóg ich kocha człowieka, nie ludzkość czy naród.Gadzim rozumem rządzi trwogaA w strudze słońca letnią porąNa trawą wyściełanych drogachNie kładzie śladów ich spokojny chód.Wiec wierzę w cud i prawdę proroctw,Więc wierzę w cud i prawdę proroctw.