Kris Pastor: Kris Canabis

Kris canabis dawno zmienione na Pastor
Bo Pan dał mi jasność jak brzask rana na własność
Dzień by spróbować iść znów drzwi zatrzasnąć
Dzień by budować i nie dać światłu zgasnąć
Masz coś, jakiś zarzut podnieś z ziemi rzuć od razu
Jak biblijny kamień,
jesteś dziecinny jeśli sądzisz że zostawi na mnie znamię
czemu ty masz problem ze mną ja nie mam problemów problemów Tobą
Ty żyj sobie gdzieś tam szczęśliwie i zdrowo
Albo postępuj złośliwie i umieraj hardkorowo
Nowość, skok w dorosłość, dwadzieścia pięć lat
Nie wiem jak do tego doszło, wiele boskich osłon czuwało przy mej duszy
I pokazało osłom, że nie da się mnie skruszyć,
A każdy gest by wkurzyć dał pulsy, by zmienić złego zycia kursy
I nadal się rozwijać a nie samoistnie kurczyć
Burczy, bo wciąż jestem głodny prawdy, szczęścia i dobra
Choć siła uczy być chłodnym
Kocham swoich ludzi i żadnego się nie wyprę
Nie ważne czym ręce brudzi i tak wznosze modlitwę x4
Kocham swoich ludzi i żadnego się nie wyprę
Nie ważne czym ręce brudzi i tak wznosze modlitwę
By nie trafił na brzytwę i było coraz lżej
Mamy tutaj swoją bitwę i cały sens jest w niej
Chcesz się śmiać to się śmiej, wolny kraj wolny wybór
Mówie a i znów ktoś wybuchł, bo nie wytrzymał presji
Dymał i ćpał, szukał agresji, zyja jak zwierzęta umieraja jak zwierzęta
Koniec kwestii, bez amnesti dla odchyłów stylu homo
O tolerancjo dla zboczeńców, wiesz nic mi nie wiadomo
To mój grzech jak ósmy, pasażer nostromo
Próbuje wyjąć ze mnie i zniszczyć każdy pomost
Robiąc mnie potworem, wtedy chore żniwo zbiorę
A chore otoczenie przyjmie mocnym to aplauzem
Zrobie sobie pauze, gdy zatrze się granica między prawda a fałszem
Ruszam na plansze, na dalsze podboje
Bo walcze i wcale się nie boję w religii mam tarczę i zbroję
Kocham swoich ludzi