kukon & deys: litwini

Skąd litwini wracają? zajmij się swoim teatrem, płoną istotne symbole, nadal przyswajasz błędne informacje, czuć w powietrzu pieniądz, czuć w powietrzu woń dramatu wszyscy wjebani są w system co napędza beczkę strachu, spóźniłem się na egzamin przez jej policzki różane, haftowane serca pojebane lecz kochane, i gdyby siadała mi dusza pewnie nadal byłoby mało, ostatnie słowo trzymamy na starość szczególnie gdy młodość nam szybko zabrano, sa ze mną ci których nie słychać opanowane do perfekcji liczby ustalasz cenę kosztem ryzyka muzyka dla mnie, to tylko muzyka liczy się człowiek i to co wnosi każdy raz jak pierwszy raz liczy się słowo, wspólne noce pośród gwiazd.

REF:
Mamo to znowu ja, wracam z długiej podróży nie zwalniam, mamo to tylko strach co próbował pozbawić nas okazji, mamo ten cały szmal wszystkich dawno omamił miałaś rację.
mamo to znowu ja, mamo to znowu ja…

Jestem odrzutem otoczenia branży, trzymasz na cynklu palec jak przechodzę (POW! POW!) ciężko odpocząć kiedy wyją wilki do czasu kiedy staną na twojej drodze, wszystko ma swoje miejsce w kosmosie, tylko my się miotamy bez celu, łapie zawiechę mój sprzęt na Windowsie, łapie zawiechę patrzę na widownię.. czujesz jak miażdży cię co widzisz i pozbawia pasji, to wszystko efekt uboczny, istniejesz w symulacji. Wracasz na tarcze choć o nic nie walczysz, padasz zmęczony choć nigdzie nie biegłeś, ufamy sobie dbamy o swój biznes wszystko inne beznadziejne. Pęka mi serce choć nie jest mi szkoda, zostałem na lodzie nie zostawię zioma stoimy tu razem jak jedna osoba. Chorda ludzi atakować chce, przygotowany do strzału jak snajper. Nie ma możliwości że teraz nie trafię.

REF:
Mamo to znowu ja, wracam z długiej podróży nie zwalniam, Mamo to tylko strach co próbował pozbawić nas okazji. mamo ten cały szmal wszystkich dawno omamił miałaś rację.
Mamo to znowu ja. Mamo to znowu ja…