La Dispute: Andria

Wciąż pojawiasz się w moich myślach od czasu do czasu. Zwykle się uśmiecham.
Wciąż staram się dowiedzieć gdzie popełniliśmy błąd i dlaczego.
Więc odtwarzam każdy nasz krok niepewnym piórem,
Próbując zrozumieć o czym myśli moja głowa,
Ale moja głowa nie jest już tym, czym kiedyś była.
I znowu, jakie w ogóle jest sens?
Pamiętam jak wspinałaś się po schodach na taras
By sprawdzić czy mnie zobaczysz - schowanego po cichu.
I pamiętam skórę twoich palców,
Miejsce, w 3/4, które zawsze dotykałem, kiedy nie wiedziałem, co powiedzieć.
Trzymałaś moją rękę, ale bałaś się za bardzo, by coś powiedzieć, nigdy bym tego nie zrozumiał. Pamiętam kiedy pochyliłaś się, by mnie pocałować, przysięgam,
Żadna siła na ziemi nie mogłaby powstrzymać drżenia moich rąk.
I pamiętam jak uśmiechałaś się przez dym,
W zatłoczonej, małej kawiarence i śmiałaś się z wszystkich moich żartów.
I pamiętam, jak byłaś wtedy ubrana, i jak
Straciliśmy wszystko, co w nas najlepsze w alkoholu i pocie.
I pamiętam jak wiedziałem, że odejdziesz, jak ledwo mogłem oddychać
I założę się, jeśli miałbym zrobić to znów, czułbym ten sam ból.
Pamiętam spanikowane kółka w terminalu, we łzach.
Jak wypłakiwałem się bogu. Odtąd nienawidziłem lotnisk.
To musi być prawda, co mówią ludzie, że tylko czas może leczyć rany.
I każdego dnia czuję, jak to znika, ale -
Wciąż pamiętam jak odległość nas oszukała,
i poprowadziła nas, beznadziejnych, za ręce w dół, na pożarcie.
Wciąż pamiętam jak trzymaliśmy się tego mocno,
Chociaż tak naprawdę nigdy nie rozliczyliśmy się przy wyjściu.
Wciąż pamiętam milczenie, i jak zawsze znaleźliśmy sposób by odwrócić się i uciec od naszych problemów.
Wciąż pamiętam jak to wszystko wracało do całości, tylko to po by znów się rozpaść. Moja droga, słyszę twój głos w moim.
Byłem tutaj sam, bałem się, moja droga.
Byłem w domu, tutaj. Byłaś daleko przez lata. Byłem sam.
Wydychałem twoje imię w powietrze; wyryłem twoje imię w sobie.
Czułem jak moja złość się wzmaga; utonąłem w jej morzu.
Trzymałem twoje imię w sercu, ale wypaliło się w moim strachu.
Rozerwało pismo w mojej głowie; zrobiłem, co mogłem by utrzymać to jasno.
Więc, moja droga, nie ważne jak się rozstajemy, trzymam cię słodko w mojej głowie. I jeśli nie tęsknię za tobą, część mnie nie żyje.
Skoro nie mogę kochać się jako kochanek, będę kochał się jako przyjaciel.
Będę leżał w łóżku przed tobą; chronił się do końca.