Molesta: Czasem

Czasem mam jazdę zapomnieć o wszystkimkupić bilet do nikąd i spakować walizkiodnaleźć nową przestrzeń, ta mnie dusi czasemale chyba czasem tak być musiczasem się zamykam, nie ma mnie dla nikogowsłuchuję w ciszę i nie kiwam wtedy głowązamykam w sobie by móc się otworzyći rozmawiam z tym, który to wszystko stworzyłCzasem mam akcję, patrzę za oknoa tam deszcz pada i ulice moknąwtedy boję się o jutro, przeraża mnie nie pewnośćchoć nie raz mówiłem jest mi wszystko jednoczasem czuję się tu jak outsidertwojej recepty na życie nie chcę sam znajdęznam prawdę o sobie i konsekwencjewiem, nie zbuduje nic bez poświęceńWciąż wierzę w ludzi jak Vienionawet gdy czasem widzę jak pozmieniał ich pieniądztak na nich patrzę i nie wierzę oczomja nie muszę mieć za co żyć, muszę mieć po cochcę dać im szansę, daję im słowabo sam mogę kiedyś tej szansy potrzebowaćmoże jutro spojrzę w lustrospytam czemu zawiódł instynkt, górę wzięła pychaczy jesteśmy tu by karmić jegoa może świat potrzebuje nas bardziej niż my jegomęczy mnie ignorancja i hipokryzjachoć nie jestem święty muszę to przyznaćczasem pokusy uśmiechają się zdradzieckoja pod presją bezradny jak dzieckopocą się dłonie już nie jestem odważnywiem, to moja cena za dar wyobraźniI tak siedzę sam a za oknem moknie Pragato jest ten moment by ze sobą porozmawiaćtysiąc myśli, wątków, w głowie bałaganczasem myślę, że nie zdążę i tego nie poukładamej, nie chcę już odkładać do jutraa codzienność stawia pod ścianą i krzyczy zrób takczasem czuję, że trzyma mnie w szponachwtedy chciałbym mieć siłę, być ponadjak mnie widzi świat to bez znaczeniagdy bardziej niż opinii boję się sumieniai teraz gdy stoję z nim w oko w okowiem, nie ucieknę, bo nie ma dokądzbieram resztki uczuć, tyle ich zostałoi ponoszę klęskę chcąc je złożyć w całośćprzegrywam dziś lecz nie minie sto dniwrócę tu i wygram by to sobie udowodnić