Mumford & Sons: Babel

Bo wiem, że czas skrócił moje dni
I podążę za wszystkim, co mi powiesz.
Ale wrócę do domu śmiejąc się, patrz na mnie teraz.
Mury mojego miasta zaczęły się kruszyć,
A moje uszy słyszą wołania mych nienarodzonych synów.
I wiem, że ich wybory barwią to co zrobiłem,
Ale wytłumaczę to wszystko synowi strażnika.
Nigdy nie przeżyłem roku lepiej spędzonego w miłości.
Bo znam me słabości, znam mój głos i teraz wierzę też w łaskę i wybór.
I wiem, że być może moje serce jest farsą, ale urodzę się bez maski.

(Woo!)

Jak to miasto, które pielęgnowało moją chciwość i pychę, wyciągam moje ramiona prosto w niebo.
Płaczę Babel! Babel! Spójrz na mnie teraz.
Potem mury mojego miasta zaczęły się kruszyć.
Pytasz się gdzie będziemy stać, wśród wiatrów, które będą wyć,
Kiedy wszystko, co widzimy znikają wśród chmur.
Więc zejdź ze swej góry i stań tam, gdzie byliśmy,
Wiesz, że nasze oddechy są słabe, a ciała wątłe.

Przyciskam nos do szkła otaczającego twoje serce,
Od początku powinienem wiedzieć, że byłem słabszy.
Zbudujesz swoje ściany, a ja zagram moją krwawą rolę,
By ich zniszczyć, zniszczyć.
Cóż, zmierzam ich zniszczyć, zniszczyć.

Bo znam me słabości, znam mój głos i teraz wierzę też w łaskę i wybór.
I wiem, że być może moje serce jest farsą, ale urodzę się bez maski.