Nag: Pueblo

Oczy zamglone, usta czerwone zielone lilie pachnące jak wanilia nieokrzesany układ związkowy nowy jak pancerny czołg wojskowy udajesz się na łowy, na polowanie kolejne kazanie, dziś ci się dostanie za blisko podejdziesz zobaczysz moją banię wstanie słońce już za godzinę na południu kominy wzdłuż starej doliny nie lep się do szyby szkoda twojej śliny nie kazałem ci podchodzić kobieta rodzić będzie rzadziej niż za nos wodzić a co myślałeś ? że ci się uda cuda zdarzają się rzadko gładko i za łatwo wszystko ci wychodzi młodzi jesteście wypłyńcie na łodzi na życia wielką wodę przejrzyj się w niej dostrzeżesz urodę siebie kobiety i lustrzanej wody kłopoty to zdaje się twoja specjalność niewidzialność byłaby twą bronią ale o nią ciężko się postarać nie można jej kupić nie można przekazać wraz z genami, żadnymi drogami wodnymi, lądowymi ani płciowymi twoja twarz przypomina upiora z dyni starymi szczurami zabawiasz się zwykle niech no pomyślę, niech no przywyknę do tego widoku i tego smrodu wydaje mi się ,że szkoda zachodu twojego i mojego lepiej popatrz w niebo popatrzę z tobą kolego Pueblo spojrzę i wyczuję jedność wzroku nasze spojrzenie przebije szarość mroku w oku łza się zakręciła zaczerwieniła się powieka i kropla wypłynęła połączyła się z lustrem wody ody będą śpiewać syreny pókiś młody wiosło zanurzone powoli się porusza niby to wzrusza niby wykrusza niczym stara szkocka kusza przetrzyj atrament ze swego arkusza i zdradź co męczy cię Pueblo co tam piszesz ? co rysujesz ? piekło ? czyściec ? raj ? pożogi widoki ? na kartce lądują twe długie loki nie chcesz się zdradzić ze swymi myślami przecież zostanie to między nami kawami lubiłeś częstować gości lecz rzadko ich miałeś prości i biedni zawsze byli z tobą ale przecież ty całym sobą byłeś zupełnie inną osobą często ulegałeś różnym chorobą fizycznym, psychicznym i demokratycznym cierpiałeś z innymi, chciałeś być mitycznym bohaterem a nie zerem, kimś bez znaczenia spójrz tam daleko, widzisz walenia ? powoli i dostojnie wypływa z cienia dotykasz zmysłem swego golenia swędzi cię ciało od pobudzenia zmysłów głowa pełna pomysłów ten jeden wielki i dumny ssak natchnął cię tak jak żaden ptak lubiłeś ich śpiewy i ciche trele lecz nie zdały się one na wiele wobec twoich Pueblo problemów tylko proszę cię nic teraz nie mów szkoda twych słów rozumów wszystkich i tak nie zjadłeś nie zgadłeś po co ja się pojawiłem objawiłem się i postawiłem wszystko do góry nogami tak abyś szurał po drodze stopami modłami wyśniłeś mnie sobie teraz dopiero spotkać przy grobie nie wiesz po co ? biedaku mały niemowlaku a już byliśmy tak blisko.