North: Religia k

W noc ową straszną jam siedziałSamotny na szczycie skały,Czekając gońca od naszych,Lub jakiego z nieba znakuO końcu i losie boju.Na próżno! Północ mijała,Znikąd ni znaku, ni gońca!...Jam jeszcze czekał upornie,Daleko w ciemności nocneStare wytężając oczy,Jak gdybym przebić mógł niemiGóry, lasy i noc ciemną...Wtem poczułem na mym czoleNiby wiew jakiś cudowny,Szmer dziwny tajemnych głosówZapełnił ucho, przed okiemNiby zasłona błyszczącaZ mgły mlecznej drogi srebrzystejRozciąga się kryjąc wszystko.I uczułem jak powiekiNiewidzialna mimo woliDo snu zwierała mi siła.Sen mnie ogarnął, sen wieszczy,I w śniem posłyszał gromowyGłos Boga, do mnie mówiący:Słuchaj, co mówię do ciebie,Rzekł głos i pełń coć rozkażę.Wodzowie wasi i wojeLegli na górze LubinieChrześcijan przemocą i zdradą.Za chwile oni tu przyjdą,Wytną poświęcone drzewa,Obalą moje ołtarze,Wytępią moich czcicieli.Ty jeden żywy zostaniesz...Wtem zbudził mnie szczęk oręża,Zgiełk, jęk, śmiechy, blask bijący,Tłumy zalegały góręTrzaskały wieszczebne głazy,Cięły poświęcone drzewaI na stos je święty wlekły.U stosu, w pęta okuci,Leżeli wieszcze, kapłani,I tysiąc serbskich pojmańcówZ nieszczęsnej lubińskiej klęski,Na śmierć w płomieniach skazani.Oni plwali im w obliczaJasne, ku niebu zwrócone,Z dziką uciechą kaleczącMieczami bezbronne ciała