Pięć Dwa Dębiec: Pocz

Ta sama chwila - ktoś w samotności odchodzita sama chwila - dziecko się rodziTeraz staruszkowie, kiedyś tacy młodziByłeś wolny, teraz kratyMiałeś pełno sina, potem same stratyObok siebie biedny i bogatyKopałeś doły w drodze do sławy, sam wpadłeśSpadłeś na dno, koniec zabawyOd ssania kciuka do dorosłego wnukaod zbrodni do nawrócenia, od wiary do potępieniaod pustej kartki do milionów słów, od Adama i Ewy do miliardów główWszystko, co się wydarzyło musi mieć swe zakończenieWszystko, co się kończy zostawia wspomnienieCzy pragniesz sławy, władzy i pieniędzy?Czy mądrości, wiedzy, zrozumienia?Pamiętaj, że wszystko się zmienianowe pokolenia, nowe marzenia - realne lub nie do spełnieniaCzy wspólnie świat się kręci, a miłość przemija?Ktoś ratuje komuś życie, ktoś kogoś zabijaRodzina pogrążona głęboko w żałobieale wkrótce gaśnie świeczka na twym grobieJesteśmy jak przelotni aktorzy w wiecznym przedstawieniuPojawiamy się, znikamy w radości lub w cierpieniutworząc jedną, wielką całość, która tworzy nasRozbijamy ją od środka, przeżeramy jak kwasZastanawiam się, dlaczego kradniesz, gwałcisz i mordujesz?Może dlatego, że tak naprawdę nic nie czujeszChcesz wolności, ale pojąć co to znaczy cały czas nie umieszChcesz zrozumienia, a sam innych nie rozumieszTeraz pewien sensu swoich ruchów, pewien swoich słówZa 20 lat powiem tylko śmiercipoczątek i koniec, przemijanieNiezbadane losy, nigdy nie wiesz, co się stanieTak jest i tak już pozostanieMimo to życie jest takie, jakim je uczyniszRadość, gdy pomożesz, odpowiedzialność, gdy zawiniszLeżąc na wznak, przykryty kocemCzekam aż coś mi się przyśniW pół śnie dryfuję po bezpiecznych wodachMoich myśli, koniec dnia już za mną, za oknem czerniejechłodna noc, owijam siebie mocniej w kocMuszę stanąć oko w oko sam na sam ze sobąPodsumować dzisiejszy dzień wewnętrzną rozmowąMonologiem, mojego ja, epilogiemDo minionego dnia, prologiem do dalszego życiaKtóre nadal trwa, możesz wygrać, możesz przegraćAle najważniejsze aby przetrwaćAby trwać w swoich postanowieniach, blaskach i cieniachNa górze i na samym dnie czas mknieZrób z nim co zechceszLecz pamiętaj, że i tak czeka cię gróbPomyśl, zegar cichutko tykaŻycie przecieka ci przez palce, młodość szybko umykaJeśli nie zrobisz kroku w przód możesz to przeoczyć i umoczyćZa kilkadziesiąt lat podliczyć liczbę zysków i stratZgarbiony w swym fotelu odczujesz jak szybko kręci się ten światRzucony na szachownicę życia, mającą swój początek i swój koniecJak szachowy goniec, goniec na A7, goniec bije pionka, wieża bije gońcaJeden nieprzemyślany ruch i doczekałeś się swojego końcaŻegnasz ziemię i ruszasz w stronę słońca