Pierce The Veil: Hell Above

Nie mogę spędzić kolejnej nocy w tym domu.
Zamykam oczy i nabieram powietrza naprawdę powoli.
Konsekwencje tego, że odejdę, to samotność...
Ale co za różnica kiedy błagasz o miłość?
Kiedy biegnę przez szkło na ulicy,
Naftowe serca dźwigają nazwisko, które mój ojciec dał mi
I przybierają twarz wilka.

To nieużytek, moje jedyne schronienie
Kiedy niebo nad Tobą, wokół mnie piekło.

Spotkałem dziewczynę, która nigdy nie wyglądała tak samotnie.
Jak woda z cukrem z twoich ustach, ciepła.
Zawiązała łodygę wiśni swoim językiem.
Zakochaliśmy się i teraz jesteśmy oboje samotni.
Bo nie potrzebuję już więcej przyjaciół
I kolejnego pocałunku, jak ogień na chodniku.
Spalimy to do końca.

To nieużytek, moje jedyne schronienie
Kiedy niebo nad Tobą, wokół mnie piekło.
Woda jest zardzewiała, powietrze jest nieczyste.
I przez sekundę czuję się wolny.
Bo to nieużytek, moje jedyne schronienie.

Czekałem całą nocy by cię zaszczycić i powiedzieć
"Wiem, że jest ciężko, ale kim ty jesteś, by upadać przede mną?"

To nieużytek, moje jedyne schronienie
Kiedy niebo nad Tobą, wokół mnie piekło.
To nieużytek, moje jedyne schronienie
Kiedy niebo nad Tobą, wokół mnie piekło.

Powiedziałaś, co z nami? Właściwie co ze mną?
Powieszeni na szubienicy, śpiący w deszczy.
Bo to nieużytek, moje jedyne schronienie.

Sparaliżuj mnie.
Nie pozwól mi skoczyć.
Nie pozwól mi upaść.