PMD: To co by

To co było mam, teraz wszystko inaczej poukładane.
Czas przeszłość skreśla, i idę w falę. x2
Puszczam w niepamięć chwile brudne jak błoto, wewnątrz rozterki, czy iść czy stać?
Talent masz, od Boga dar, który jeszcze usłyszy (...?) kliszy, zarysy, wyuczone na błędach.
Przeszłość (...?) jak kreta, nowy elementarz.
Będzie wielki szał, stworzysz inny wow, tak prosty, tak miły, tak subtelny, tak wrażliwy.
Więc rozgrzesz się, ręce w górę, dawaj, zmieniamy bieg.
To co było mam, teraz wszystko inaczej poukładane.
Czas przeszłość skreśla, i idę w falę. x2
Światła w blokach, i ulice pełne dreszczy, nie pierwszy raz czuję smak kwaśnych deszczy.
Ale wciąż zapierda*am jak pośpieszny, biorę przyszłość, i nie wydaję reszty, mogę być drapieżny, choć tego nie czynię.
To co odeszło, dla mnie już nie żyje, ty znasz to z resztą, jak serce gnije, wszystko o wszystkim, ale nic na siłę.
Furio na chwilę, a potem znowu cisza, wrócę tu znów, jak trud, jak klisza.
W obu przypadkach jestem wywołany, dopóki słuchasz tego co do powiedzenia mamy.
Otwórz bramy, by poczuć wolność, prze*ebane jeśli, straciłeś swoją młodość.
Kobieca nagość, i pewne uczucia. To piękna radość, której się nie rzuca.
To co było mam, teraz wszystko inaczej poukładane.
Czas przeszłość skreśla, i idę w falę. x2