Projektor: Co zdobyte

Zakorzeniłem się w foteluZakorzeniłem wzrok swój w czeluśćTaka bezczynność zżera wieluNie dam się wytrwam w dążeniach do celuZa nic nie oddam swego talentuZakorzeniłem się w fotelu do obłęduOd tego momentu dość tego typu błędówCzas stanąć na nogiNawet, gdy najwyższy z tego świata mnie zwolniBędzie żyć nieskończenie czar moich melodiiNawet, gdy najwyższy z tego świata mnie zwolniBędzie żyć nieskończenie czar mojej melodiiChociaż raz muszę być lepszy od swego leniaPokażę ci jak wychodzę z zgliszczy i życie swe zmieniamChociaż raz muszę być lepszy od swego leniaPokażę ci jak wychodzę z zgliszczy i życie swe zmieniamByleby tylko nie skończyła się opowieśćByleby tylko zawsze mieć co sobie dowieśćByleby tylko panie i panowieCo zdobyte było tym po czym target ustanowięJa wnoszę skargę na forum o bezproduktywny czas pozbawiony zbiorówJa wiem, że to prosty test wyboruja plus jeden z wariantów daje sumę wzorówWzoru na głębie kolorów, wzoru na zachwiania humoruSporu gdzie "A" jest wynikiem uporuA "B" to złudny blask telewizorówByleby tylko wpłynąć na sytuacjęW ciąg godzin przy kompie wcisnąć dziś spacjęByleby tylko zawsze mieć motywacjęSwój ważny bilet w trasie po swoje racjeGdybyś tylko uwierzył w swoje moceI sił miałbyś więcej niż sobie kiedykolwiek wyśniłeśGdybyś tylko przez chwilę, tylko przez momentPomyślał o - że to jeszcze nie koniecŻe co jeszcze nie twoje, twoje może byćŻe da się spróbować życie ponad potrzebyI mieć coś więcej coś bardziej w łasceNiż skrywany niebyt i nie spełnioną jaźnieZabłyśnie nim zgaśniesz, krzyknie nim zaśnieszDaj wyraz temu, czemu chcesz dać go właśnieWstań zanim padniesz, iść wtedy zacznieszJesteś wielki przecież masz wyobraźnięWięc działaj, białe plamy odsłaniajPieprz byle dramat, szans nie odganiajWięc ciśnij w świat przelew swych myśliZdobądź szczyt, któryś sobie wyśniłChociaż raz muszę być lepszy od swego leniaPokażę ci jak wychodzę z zgliszczy i życie swe zmieniamChociaż raz muszę być lepszy od swego leniaPokażę ci jak wychodzę z zgliszczy i życie swe zmieniamWytycznym mym było być kimś kosmicznymKto kosmiczną muzyką pozamieniał w kosmicznychW kaftanach syntetycznychDla nich i dla setek przeżyć magicznychDość tego pierdoleniaGrom psychicznych zaludnia podziemiaTa bezradność mnie oczerniaCzarno to widzę, bo jest wręcz bezczelnaDość tego pierdoleniaKrzyczy do mnie zewsząd Matka ZiemiaGdzie podziały się twoje marzenia?Z jakiej paki rezygnujesz z tworzenia?Za fraki lenia z siedzeniaNie pozwól zniszczyć tego, co nabrało dla ciebie znaczeniaChociaż raz muszę być lepszy od swego leniaPokażę ci jak wychodzę z zgliszczy i życie swe zmieniamChociaż raz muszę być lepszy od swego leniaPokażę ci jak wychodzę z zgliszczy i życie swe zmieniam