T-Raperzy znad Wisły: Potop

Drogie dziatki, chcemy streścić To co mieści się w powieści"Potop" Heńka SienkiewiczaSą to dzieje BabiniczaCo naprawdę na nazwiskoKmicic miał, lecz to me wszystkoWpierw hulaszcze wiódł on życie - Raz w Lubiczu, raz w Upicie,Martwiąc OIę z Billewiczów,Co kochała się w Kmicicu.Gdy z Butrymów padli rękiKmicicowi podkomendni W ramach szału i rozliczeńSpalił wieś Wołmontowicze. Nieco później porwał OlęLecz w Michała wpadł niewolę.A gdy ten go wział no ostrzęRzekł mu: "Kończ... waść!... wstydu... oszczędź!..."Gdy no służbę do Janusza Radziwiła Jędrek ruszał,Nie przypuszczał, że Kiejdanach Zdrada jest zaplanowana.Gdy już pojął, w czym jest sprawa,Porwał księcia Bogusława,Lecz z siłami się przeliczyłI zaliczył strzał z krócicy,Co wyłączył go z obieguSkutkiem pewnych przerw w krwiobiegu.Wierny wachmistrz, imć Soroka Strzegł go jak źrenicy oka.Gdy wydobrzał, Babinicza Miano przybrał, a KiemliczaWraz z synami (Damian, Kosma) Do oddziału wziął i postrachPoczął szerzyć pośród Szweda,Co natenczas nas oblegał. Gracko bronił Jasnej GóryWypadami poza mury. Zniszczył wielka kolubrynę I z Kordeckim Augustynem, Co klasztoru był przeorem, Przegnał precz najeźdźców sforę,Co w potężnej była sile,A jej wodzem był sam Miller.Tam gdzie Nowy Targ jest bliskoPrzyczaiło się Szwedzisko,By stłuc Jana Kazimierza, Lecz Babinicz talk uderzał, Wspomagany przez górali, Ze Szwedziska tyły dali.Co do biegu dalszych zdarzeńTo otrzymał czambuł w darzeI Karola się GustawaWojskom wciąż we znaki dawałTam gdzie Kazanowski pałacMa swój ogród, jak ten pajac,Pan Zagłoba, wiódł z wrogamiBój (de facto zaś z małpami)Ale później dzielnie stawał,By wolną była Warszawa.Zaś Jędrkowi wpadł na klingęKumpel rajtar zwan KetlingiemI że Ola rzekł niebogaUwięziona jest w TaurogachU Bogusia sprzedawczykaKtóry erotycznych szykanUporczywie jej dostarcza,Lecz jej cnota jest jak tarcza.Gdy J. się dla kraju trudziOlka skrywa się na Żmudzi.Wreszcie w bitwie pod Prostkami,Kiedy już z niedobitkamiZbiega z pola Boguś podłyJędrek łaps go, na nic modły,Lecz, że nie wie, że OleńkaNie jest już w Bogusia rękach,Gdy ten grozi jej pochówkiem,To ocala swą makówkę.Jędruś, miast już wieść spokojnyByt, na nowe rusza wojny,A na wojny, jak wiadomo,Nikt nie rusza z narzeczoną.Gdy nachodzi już dziewczynę,By iść do benedyktynek,Wraca Jędrek ciężko ranny,Do stóp pada swojej panny,Wszystko pięknie się wyjaśnia,Jak to w tego typu baśniach.Potem ślub, a w epiloguPewnie dojdzie do połogu.Nic już nie ma do dodania Pora zasiąść do czytania.Potop! Potop! Bez PotopuByłbyś tym czym dom bez stropu!