Trjada: Lektura

[x2]
Wśród wielu lektur, w rytmach tych z tektur
Znajduję w jednej ukojenie odnajdując lek tu
Odnajdując lek tu
Wiele przemyśleń pozostawiam tym pismem
Sporo myślę, czy się w pełni spełni to co wyśnię?
Czyż nie lepiej spełnić marzeń za nim wszystko pryśnie?
Za nim trzeba będzie spaść, jak jesienne liście?
Chciałbym iść gdzieś gdzie będę budził się co świt
Przy oddechu roślin, w miejsce gdzie nieliczni doszli
Zagościć w upragnionym świecie wolności
Być dorosłym w miarę swoich możliwości
Życia rozpis błahy tylko na pozór
Zrozum znów wybieram się do głowy po rozum
Znowu (znowu) czekam na nadejście mrozów
I znowu wygląd drzew w moich oczach pożółkł
Drzew posusz w koronach, których wiatr cichnie
Milknę razem z nim, kiedy oczy przymknę
Wracają chwile przykre, których nie wytnę
Nim zniknę jeśli świat przestanie istnieć
Nim przywyknę do czegoś, co mnie gryzie w środku
Nim znajdę się pośród postaci z wosku
Chcę odczuć trud wojażu, znaleźć postój
By zacząć od początku, o tym ten podpunkt
[x2]
Wśród wielu lektur, w rytmach tych z tektur
Znajduję w jednej ukojenie odnajdując lek tu
Odnajdując lek tu
Chcę być bystry, umieć pozbierać myśli
Móc iść z tym gdzie mnie poprowadzi instynkt
Świat pełen intryg, najchętniej bym je zniszczył
Jednak iskrzy we mnie zapał, który w wielu wystygł
Rujnowanie własnej wiary byłoby istnym głupstwem
Chcę spełnić mój sen, gdy ponownie usnę
Wypełniam pustkę by lepszy świat ujrzeć
Nim stanę się murszem, zanim złożę swój muszkiet
Nim umrze to uczucie nie dające się określić
To, które mieści w sobie wszystkie teksty
Nawet jeśli żaden z nich to nie majstersztyk
I tak te wersy czynią mój świat piękniejszym
Piszę jak Szekspir, bo życie to teatr
Zanurzam się w ocean snów i natchnienia
Ten poemat daje wiele do myślenia
Otwieram się przed sobą samym, gdy wiary nie ma
To nadzieja nie pozwala mi z tym skończyć
Z czasem przeminie słodki czar młodości
To ten gorzki smak dojrzałości
Sprawi żebym mógł pod tym złożyć podpis
[x2]
Wśród wielu lektur, w rytmach tych z tektur
Znajduję w jednej ukojenie odnajdując lek tu
Odnajdując lek tu
Piszę tym bębnom, chatom, werblom
Tworząc jedność własnych przemyśleń przedmiot
Gdzieś głęboko wewnątrz mam skrytą pewność
Że cenne sny się spełnią zanim powiędną
Gdy pobledną stance znane w monodie
Przeistoczą się w parodie, przyjdzie czas by odbiec
Dumę podrzeć, by z odwagą spojrzeć
I godnie się podnieść, lecz czy to rozsądne?
Triumfu melodie codziennie nucę
Nie jestem bucem, o swoje się wykłócę
Próbuję uciec, świadomy, że powrócę
Do znużenia się uczę, by nadać formę tej sztuce
Tym przelotnym uczuciem napełniony jest inkaust
Tonę w myślach bym dobrze wybrał
Sterowany jak pacynka, wszczepiony implant
Chcę być wolny, szczęśliwy, lecz ciągle pcham się impas
A chciałem być tam i żyć dostojnie
Teraz czekam aż pojmę losu ironię
Dumam, piszę rękojmie, świat zapomina o mnie
Spokojnie, to ta zwykła flauta przed sztormem
[x2]
Wśród wielu lektur, w rytmach tych z tektur
Znajduję w jednej ukojenie odnajdując lek tu
Odnajdując lek tu