Wolfsheim: Kein Zur

Nie ma drogi z powrotem…

Czy wiesz, jak to było,
Cudowne dzieciństwo.
Świat jest kolorowy i piękny…

Czy byłeś kiedykolwiek przekonany,
że nie każde pożegnanie znaczy „żegnaj”,
że jest też i „do widzenia”…

Wciąż do przodu, krok za krokiem,
nie ma drogi z powrotem i
to, co teraz jest, nie już się nie zdarzy.
Czas nam ucieka,
co się stało, to się stało i
to, co jest, nie zdarzy się już tak samo.

Nie ma drogi z powrotem.
Nie ma drogi z powrotem.

W gniewie wypowiedziane – jedno słowo za dużo
o jeden, zbyt śmiały, krok za daleko
No i już po wszystkim…

Co jeszcze się teraz stało,
co powiedziałem, to powiedziałem.
Co widzieliśmy wiecznym, stało się przeszłością…

Wciąż do przodu, krok za krokiem,
nie ma drogi z powrotem i
to, co teraz jest, nie już się nie zdarzy.
Czas nam ucieka,
co się stało, to się stało i
to, co jest, nie zdarzy się już tak samo.

Ach, czy mógłbym wreszcie,
choć ten jeden ostatni raz,
cofnąć czas.

Ileż ich już upłynęło,
cóż takiego dzisiaj wiem,
wolałbym nie zrozumieć.

Nie ma drogi z powrotem.
Nie ma drogi z powrotem.
Nie ma drogi z powrotem.

Twoje życie wciąż błądzi po bezdrożach
tak wiele zmarnowanego czasu.
W nieskończoność odpychasz swoje marzenia

Chcesz żyć, tak jak kiedyś,
lecz jeśli nie dniem dzisiejszym, to czym?
Kiedyś to był sen, zbyt długo się śnił…

Wciąż do przodu, krok za krokiem,
nie ma drogi z powrotem i
to, co teraz jest, nie już się nie zdarzy.
Czas nam ucieka,
co się stało, to się stało i
to, co jest, nie zdarzy się już tak samo.

Wciąż do przodu, krok za krokiem,
nie ma drogi z powrotem i
to, co teraz jest, nie już się nie zdarzy.
Czas nam ucieka,
co się stało, to się stało i
to, co jest, nie zdarzy się już tak samo.

Ach, czy mógłbym wreszcie,
choć ten jeden ostatni raz,
cofnąć czas.

Ileż ich już upłynęło,
cóż takiego dzisiaj wiem,
wolałbym nie zrozumieć.