Indila: Boite en argent

Mam, Przechowałam sekret
W srebrnym pudełku
Małą część mojego świata
Gwiazdy, ocean
Kawałek wieczności, starożytny flet grecki
Ale nie mam choćby części Ciebie
Ciebie, którego mi brak
tak (mocno).....

Jestem tam gdzie mnie zostawiłeś
na drodze nicości
Tutaj księżyc nie jaśnieje nigdy
Oddaje blask z czasem
I z chmury na chmurę
Na skrzydłach białego ptaka
Zostałam wzięta jako zakładniczka
Skoro bez Ciebie,
Nic się już nie rymuje
Nic się już nie rymuje, rymuje
I niszczeję, niszczeję
I niszczeję, niszczeję

Poszłam na kraniec świata
Prosiłam o wybaczenie
Jestem tutaj i czekam na Ciebie
Pod gwiazdozbiorem Oriona
brzmiało coś jak dźwięk
zgubiony we wszechświecie
Czy to mógłbyś być ty?
Oh jak ja tego oczekuję

Jestem tam gdzie mnie zostawiłeś
na drodze nicości
Tutaj księżyc nie jaśnieje nigdy
Oddaje blask z czasem
I z chmury na chmurę
Na skrzydłach białego ptaka
Zostałam wzięta jako zakładniczka
Skoro bez Ciebie,
Nic się już nie rymuje
Nic się już nie rymuje, rymuje
I niszczeję, niszczeję
I niszczeję, niszczeję

Zrobiłam tak jak oczekiwałeś
Ale czas leci wolniej
I nie mogę się powstrzymać
od myślenia jak dziecko
Czy chcesz żebym to zrobiła?
Nic już nie jest tak upajające
jak powstrzymanie się od Ciebie
I wierzenie w to cały czas

Jestem tam gdzie mnie zostawiłeś
na drodze nicości
Tutaj księżyc nie jaśnieje nigdy
Oddaje blask z czasem
I z chmury na chmurę
Na skrzydłach białego ptaka
Zostałam wzięta jako zakładniczka
Skoro bez Ciebie,
Nic się już nie rymuje
Nic się już nie rymuje, rymuje
I niszczeję, niszczeję
I niszczeję, niszczeję