Marika: Przepraszam

Są w życiu chwile są dnikiedy duma na dół spada..co nam wolno czego biada,ze te czyny musisz znosićczy w cierpieniu zadać ból,na swych barkach ciężar nosićw życiu chwile są dnikiedy duma na dół spadawtedy wszystko się wyjaśnico nam wolno czego biadakiedyś wstać i przeprosićze te czyny musisz znosićczy w milczeniu zadać bólna swych barkach ciężar nosić x2Zawsze blisko Ciebie,gdy jest źle, w bólu w mękachw udrękach swych trzymasz swoje życie w rekachnie dasz rady sam lecz do ciebie nie docieramęczy mnie coś, moje życie mnie uwierateż tak myślałam, i co się przejechałamtrudno iść przez (?) później rady nie dawałamz myślą stoję w ich cieniujestem tu w wydaniu, w lepszym brzmieniuczas się pokazać, zrozumieć swoje błędychcą sercy pokazać drogę samotności, tędyidąc schematami zostawieni sobie samiz własnymi problemami, lękami, dąsaniamiza wszystkie grzechy niespełnionew których tonę, przepraszam wasza brak wiary w siebie, teraz płonęwiem, ludzie źli do zła sami namawialijestem gdzieś, pomiędzy realem a snamiw życiu chwile są dnikiedy duma na dół spadawtedy wszystko się wyjaśnico nam wolno czego biadakiedyś wstać i przeprosićze te czyny musisz znosićczy w milczeniu zadać bólna swych barkach ciężar nosić x2..(?) chcę przeprosic teraz Cieza to czego nie robiłam, co robiłam a jest zleza te wszystkie przykre czyny, kiedy gwzdzie w rany wbijałampatrząc w twoje smutne oczy, pozniej tego załowałamwtedy nie myslałam co sie ciagnie za zdarzeniemale kiedys moje czyny nie wiązały sie mysleniemtylko by sie dobrze czuć, by mi w dupe bylo miłonie patrzyłam na innych, gdy im przykro sie robiłoteraz wiem, co było zle, w jakich chwilach zawiniłamco miuałam zrobic a nigdy nie zrobiłamza wytrwanie tym najblizyszym ze musieli wszystko znosicsiedze, milkne nic nie powiempozostaje mi przeprosićw życiu chwile są dnikiedy duma na dół spadawtedy wszystko sie wyjasnico nam wolno czego biadakiedys wstac i przeprosicze te czyny musisz znosicczy w milczeniu zadac bólna swych barkach ciezar nosic x2Sa w zyciu chwile.