MiyaGi: Kolibri

Mógłbym napisać całą książkę o depresji, jebać to.
Nauczyłem się uśmiechać na siłę
Ukryję się w małym Kolibrze
i niezauważony zniknę z widzenia. (x2)

Nie mamy tu cytryn, ale i tak jestem bogaty
po balustradzie pędzi perski kot.
Jestem zawiedziony światem, który będzie kurwa kogo,
Zdejmij maskę, którą zakładasz na twarz dla wszystkich.
Byłem gotowy wpaść w przepaść.
Wszystko, co zobaczyły moje oczy, ale mój umysł nie zrozumiał, zostało wymazane.
Błota jest za dużo w tym bagnie, uspokoiło się.
Nie protestuję przeciw tym, którzy zdradzają właściwe motywy.
Gdzie idzie moje miasto i moje sumienie?
To już nie jest to, co mówiła.
Bro, czekaj, nie kłam.
Przynajmniej nie dla siebie.
Zamknij drzwi. (bla bla bla)
Kiedy robimy porządki by było pozornie lepiej, ale ...
Pijane dusze i wędzona miłość.
Wytnij mózg, wytnij nos.
Podczas gdy pokusy kiwają i tam jest mróz na pelargonie.
Zwierzęta są pełne niezgody.

Mógłbym napisać całą książkę o depresji, jebać to.
Nauczyłem się uśmiechać na siłę
Ukryję się w małym Kolibrze
i niezauważony zniknę z widzenia. (x2)

Zaczekaj na dzieci i ktokolwiek się nimi zajmie, nie będzie potrzeby tworzyć bajki.
Cechy siły to głębokość zepsucia, zepsuta fabryka niszczy.
Ile broni za pasem?
Ile gówna i dumy w jednej butelce?
Ale cóż, chodźmy, zakasujmy rękawy.
I zobaczmy, kto dogoni kogo.
Szaleństwo dzielnych jest szanowane, ale to nie jest nauka.
Nie dotyczy tych, którzy wpadają w panikę (no dobra, nie przejmujcie się tym).
Teraz Piotr gromadzi ludzi.
MiyaGi kończy wers, jesteś naprawdę przyjacielem, bądź dobry.
W tym gównianym świecie ratuje mnie tylko uśmiech dziecka.
Śmiech bliskiego.
Blade dusze znikają, a ponadto niszczą świat.
Puki nie skończę nie zrozumiem o co chodzi w tym utworze.
Oto pomyłki i zawirowania w mojej głowie.
W pobliżu Kerim nie słychać śpiewu słowików.

Mógłbym napisać całą książkę o depresji, jebać to.
Nauczyłem się uśmiechać na siłę
Ukryję się w małym Kolibrze
i niezauważony zniknę z widzenia. (x2