Verba: Wenus i Re

Ref. Tak jak idealny dźwięk chce bez końca słuchać Cię Gdy szeptem wołasz mnie. Tak jak idealny dzień ciepłem słońca budzisz mnie . Tak delikatnie... Budzimy się, kiedy budzi się Bóg Re, Gdy zasypia my też zapadamy w sen Oddajemy serce, gdy spotykamy miłość.. I podajemy dłoń tym, których uczucie wykręciło Nie widzimy ile szczęścia nam ucieka I wierzymy w miłość zapisana w sms-ach. Czasem widzimy jakąś parę zakochanych I chcemy, żeby to spotkało nas samych. Kłócimy się, a tak za sobą szaleliśmy Tyle słów, które sobie pisaliśmy Pierwsza myśl, zanim przywitałem dzień, To, czy śpisz i czy stęskniłaś się. Dzisiaj pytam własne sumienie o powody Dlaczego sami układamy te przeszkody Jesteśmy dla siebie najważniejsi I dlatego musimy starać się być lepsi. Ref. Wierzymy w to, że przyjdzie taki czas I da nam szanse, by przeżyć to jeszcze raz Zagrają na nowa zapomniana melodie Bogowie teatru nieśmiertelni jak marmur. Każdej nocy modlimy się do gwiazd By przyniosły sny, w których nie zabraknie nas Tacy jesteśmy jak otaczający nas świat... Tacy sami, lecz do końca nie poznani Mijamy dni przepełnione łzami, Ciche uliczki wypełnione tęsknotami Uśpione przez tych którzy dawno stąd odeszli Zapomniane strony poezji, Ale my wierzymy w miłość Rozpaloną w sercach, w tą bliskość jedyna Za każdym razem, gdy wstajemy rano Nie pozwólmy by ja nam odebrano. Czy widziałaś ich razem? Miłość zatrzymała słonce Tam gdzie morze spotyka się z lądem. Za horyzontem znikał stary dzień Oni zamyśleni przytulali się. Może wczoraj stali na skraju przepaści Dzisiaj nikt inny nie jest ważny, A kto wie, czy bez Bogini Wenus, Bóg Re nie zostałby na zawsze w cieniu. Wielu z nas popełnia jeden błąd Zapominamy o tym, że inni przy nas są Pamiętajcie nauczmy się miłości By nie uczyć się życia w samotności Zostaliśmy tak skonstruowani Że słabniemy, gdy jesteśmy sami, A jeśli w to nie uwierzymy To w jakimi świecie jutro się obudzimy? Ref.