Grażyna z Bajeru: Моя тоска

W starym mieście, gdzie latarnie tak słabo się palą,
Idę drogą, z której nie ma już powrotu.
Zapomniałam o hałasie i o zgiełku,
Moja dusza szuka innego piękna.
Nie potrzebna mi Moskwa i blask dużych witryn,
Potrzebny mi spokój, i głos mój jedyny.
​Oj-oj-oj, moja tęsknota,
Oj-oj-oj, ona jest tak bliska.
Oj-oj-oj, gdzie moje marzenie?
Oj-oj-oj, tu, gdzie nie ma śladu.
​Tu śnieg przykrywa moje smutne ślady,
A wiatr śpiewa mi stare sny.
Nie ma już telefonów, nie ma pustych słów,
Tylko szept brzóz i nocnych chłodów.
Znalazłam swoją przystań, gdzie jest pokój i spokój,
Gdzie serce i niebo rozmawiają ze mną.
​Oj-oj-oj, moja tęsknota,
Oj-oj-oj, ona jest tak bliska.
Oj-oj-oj, gdzie moje marzenie?
Oj-oj-oj, tu, gdzie nie ma śladu.
​Pamiętam, jak kiedyś się spieszyłam,
Żyłam w bezsensownym wyścigu, wciąż krążyłam.
Ale tu czas płynie powoli,
I moja dusza wreszcie śpiewa.
Prostota – to moje nowe prawo,
Nareszcie słyszę swój własny dzwon.
​Oj-oj-oj, moja tęsknota,
Oj-oj-oj, ona jest tak bliska.
Oj-oj-oj, gdzie moje marzenie?
Oj-oj-oj, tu, gdzie nie ma śladu.
​Oj-oj-oj, moja tęsknota,
Oj-oj-oj, ona jest tak bliska.
Oj-oj-oj, gdzie moje marzenie?
Oj-oj-oj, tu, gdzie nie ma śladu.